پیکا یا هرزه خواری در سگ ها
پیکا یا هرزه خواری در سگ ها
مصرف اقلام غیر غذایی توسط سگ ها، اصلی ترین علامت اختلال پیکا یا هرزه خواری در سگ ها است. سگ هایی که پیکا دارند ممکن است پارچه، پلاستیک، چوب، کاغذ یا حتی سنگ بخورند. علت اصلی پیکا در سگ ها می تواند عوامل رفتاری یا پزشکی باشد. درمان مناسب پیکا به علت اصلی آن بستگی دارد. روش درمانی ممکن است شامل مصرف دارو یا اصلاح رفتار باشد.
ورزش، اصلاح رفتاری و داشتن رژیم غذایی مناسب، بهترین روش برای پیشگیری از پیکا هستند.
گاهی اوقات، عادات غذایی سگ به یک مشکل بهداشتی یا رفتاری تبدیل می شود. آیا سگ شما چمن یا کاغذ می خورد؟ آیا سگ شما چوب می خورد؟ یا شاید سگ خود را در حال خوردن مدفوع دیده باشید. در این صورت، سگ شما ممکن است به بیماری شناخته شده پیکا مبتلا شده باشد.
پیکا اختلالی در سلامتی سگ ها است که با خوردن مواد غیر غذایی مانند پارچه، پلاستیک، چوب، کاغذ یا حتی سنگ تشخیص داده می شود. سگ های مبتلا به پیکا ممکن است در مورد خوردن یک نوع ماده غیر غذایی وسواس داشته باشند. پیکا ممکن است به علت یک بیماری زمینه ای ایجاد شود و یا عامل رفتاری یا روانی داشته باشد.
پیکا به طور معمول در سگ های بزرگسال دیده می شود. توله سگها اغلب مواد غیر غذایی می خورند. اما این رفتار به طور کلی بخشی از رفتار عادی یک توله سگ است. دقیقاً مانند نوزادان انسان، توله سگها از دهان خود برای شناخت و کشف جهان استفاده می کنند. در حالی که در حال تجربه و یادگیری هستند، ممکن است بسیاری از توله سگها چیزهایی را که نباید بخورند، ببلعند. اکثر توله سگ ها با افزایش سن این رفتار را کنار می گذارند.
علائم اختلال پیکا در سگ ها
اگر سگ شما اشیا یا مواد غیر غذایی مصرف می کند، به احتمال زیاد دچار اختلال پیکا یا هرزه خواری است، هر چند گاهی اوقات ممکن است سگ مواد غیر غذایی نیز مصرف کند. سگی که به پیکا دچار شده است علائمی مانند ضعف و بی حالی، استفراغ یا اسهال از خود نشان می دهد. در چنین شرایطی ممکن است متوجه بلعیدن مواد غیر غذایی توسط سگ خود نشوید.
همچنین علائم ابتلا به هرزه خواری در سگ ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسهال
- استفراغ
- بی حالی
- بی اشتهایی
- بلعیدن مواد غیر غذایی مانند لباس، پلاستیک، چوب، مقوا، خاک یا سنگ
چه عواملی باعث بروز پیکا می شود؟
علت اصلی ایجاد کننده پیکا در سگ ها می تواند عاملی رفتاری یا پزشکی باشد. به پیکا ناشی از علل رفتاری گاهی اوقات استرس خوردن گفته می شود. بی حوصلگی و اضطراب (به ویژه اضطراب جدایی) ممکن است باعث اختلال در سلامتی روانی سگ شود. با خوردن چیزهایی مانند ملافه، لباس یا زباله، استرس خود را بروز دهد.
در پیکا ناشی از علل پزشکی، عدم تعادل تغذیه ای یا رژیم غذایی نامناسب، بیماری های غدد درون ریز (مانند دیابت یا بیماری تیروئید) یا بیماری های سو جذب یا سو هضم در دستگاه گوارش می توانند باعث بروز این اختلال شوند. پیکا همچنین می تواند در نتیجه کم خونی، انگل های دستگاه گوارش و بیماری های کبدی ایجاد شود.
در برخی موارد، پیکا ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی در اثر مصرف داروهایی مانند استروئیدها، که ممکن است اشتباها در مورد یک بیماری پزشکی غیر مرتبط مصرف شود، ایجاد شود.
عوارض هرزه خواری در سگ ها
اختلال پیکا در سگ ها می تواند باعث ایجاد ناراحتی و ناامیدی زیادی در صاحبان حیوانات خانگی شود. اما پیکا اختلالی خطرناک تر است. خوردن و بلعیدن مواد غیر غذایی می تواند برای یک سگ بسیار خطرناک باشد.
سگهایی که دارای پیکا هستند ممکن است ماده ای سمی مصرف کنند یا دچار انسداد دستگاه گوارش یا آسیب مجاری گوارشی بر اثر مواد بلعیده شوند. اگر اشیا در مسیر معده یا روده قرار بگیرند و نتوانند از آن عبور کنند، ممکن است دامپزشک مجبور به انجام جراحی برای یافتن و برداشتن اشیا شود.
موارد منجر به سوراخ شدن (در صورتی که یک وسیله تیز معده یا روده را سوراخ کند) می تواند خطرناک باشد و نیاز به جراحی فوری دارد.
تشخیص پیکا یا هرزه خواری در سگ
برای تشخیص پیکا در سگ، دامپزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی کامل را برای ارزیابی وضعیت کلی بدن سگ و یافتن علائم احتمالی بیماری انجام می دهد. دامپزشک شما همچنین نیاز به اطلاع از تاریخچه کامل سلامتی سگ دارد. همچنین از شما سوالات مفصلی در مورد عادات غذایی سگ تان، از جمله رژیم غذایی، تعداد وعده های غذایی سگ و سایر موارد مرتبط خواهد پرسید.
دامپزشک همچنین در مورد سبک عمومی زندگی و محیط زندگی سگ، سوالاتی خواهد پرسید. دامپزشک ممکن است سوالاتی مانند اینکه چند نفر و چند حیوان خانگی در خانه تان زندگی می کنند، سگ شما چه مدت از شبانه روز را به تنهایی می گذراند، سگ شما چه مقدار و چه نوع ورزش هایی می کند و سوالات دیگری بپرسد. پاسخ این سوالات ممکن است به دامپزشک کمک کند تا علت پیکا را شناسایی کند.
اگر دامپزشک به وجود علت پزشکی برای پیکا مشکوک باشد، ممکن است آزمایش های دیگری مانند آزمایش خون و ادرار را تجویز کند. اگر درباره این مورد که سگ ممکن است چیزی را که سیستم گوارش را مسدود کرده است، بلعیده باشد، نگران باشید، دامپزشک ممکن است از روش های تصویربرداری تشخیصی مانند اشعه ایکس یا سونوگرافی و احتمالاً جراحی استفاده کند.
درمان پیکا در سگ ها
تعیین روش درمانی مناسب پیکا در سگ ها به علل ایجاد کننده این اختلال بستگی دارد. اول از همه در صورت وجود احتمال بیماری زمینه ای، باید آن را تشخیص داده و سپس به درمان آن اقدام کرد. اگر پیکا به علت یک بیماری زمینه ای ایجاد شده باشد، با درمان بیماری زمینه ای، پیکا درمان خواهد شد.
با این حال، گاهی اوقات، پیکا می تواند به یک عادت بد تبدیل شود. به خصوص اگر سگ مدت زیادی است که مواد غیر غذایی مصرف می کند. اگر اینگونه باشد، ممکن است نیاز باشد حتی پس از درمان بیماری زمینه ای، اشیائی را که سگ به خوردن آنها علاقه مند است، از دسترس او دور نگهداشت.
اگر پیکا به دلیل کمبود تغذیه ای ایجاد شده باشد، دامپزشک شما ممکن است تغییر رژیم غذایی، تغییر مقدار غذا، مکمل های غذایی یا ترکیبی از چندین روش درمانی را تجویز کند.
درمان رفتاری در پیکا
درمان پیکا رفتاری می تواند چالش برانگیز باشد. درمان این نوع پیکا غالباً ترکیبی از روش های آموزشی، اصلاح رفتار، تغییر محیط، کاهش اضطراب و استرس و دور نگه داشتن وسایل مطلوب سگ برای خوردن است.
در سگهایی که اضطراب جدایی دارند، صاحبان باید از روش های آموزش و ورزش استفاده کنند. همچنین مهم است که اطمینان حاصل کنید که سگ های تان با انجام ورزش و فعالیت انرژی خود را تخلیه کنند. ثانیا، لازم است از دسترسی حیوان خانگی به مواد و اشیا غیر غذایی که مایل است آنها را بخورد، جلوگیری کنید.
برای سگهایی که علت ابتلا شان به پیکا، داشتن استرس و اضطراب است، اطمینان حاصل کنید که سگ تان بتواند روزانه ورزش های مفیدی مانند پیاده روی، دویدن آهسته یا بازی را انجام دهد. با انجام این امور می توان تا حد زیادی استرس و اضطراب حیوان خانگی را کاهش داد.
عوامل استرس زای گوناگون مانند انسان های بیگانه، حیوانات خانگی دیگری که سگ را اذیت می کنند، تنهایی طولانی مدت سگ و سایر موارد احتمالی را شناسایی کرده و سعی کنید با آنها مقابله کنید.
دامپزشک می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه درمانی مناسب برای درمان پیکا تهیه کنید. در موارد خفیف تر، ممکن است بتوانید از یک دامپزشک و یا یک مربی سگ برای شناسایی و از بین بردن عوامل استرس سگ کمک بگیرید تا به سگ آموزش دهید که مواد غیر غذایی را مصرف نکند.
همچنین می توانید به یک متخصص رفتاری دامپزشکی مراجعه کنید.
داروهای رایج برای درمان پیکا
متخصص رفتاری می تواند هم از نظر رفتاری و هم از نظر پزشکی مشکلات سگ را شناسایی و برطرف کند و حتی اگر نیاز باشد، ممکن است داروی ضد اضطراب تجویز کند، از جمله:
فلوکستین هیدروکلراید (Reconcile): داروی مخصوص ضد اضطراب در دامپزشکی، فلوکستین هیدروکلراید نام دارد که در انسان با نام Prozac شناخته می شود. فلوکستین هیدروکلراید نوعی دارو است که به عنوان یک مهار کننده انتخابی باز جذب سروتونین یا SSRIشناخته می شود. مصرف این دارو برای درمان اضطراب جدایی در سگ ها توسط FDA تأیید شده است. این دارو همیشه باید تحت نظارت دامپزشک و همراه با یک برنامه اصلاح رفتار استفاده شود.
کلومیپرامین هیدروکلراید (Clomicalm): Clomicalm نوعی دارو است که به عنوان داروی ضد افسردگی سه حلقه ای یا TCAشناخته می شود. مصرفClomicalm برای درمان اضطراب جدایی در سگ ها توسط FDA تأیید شده است. این دارو همیشه باید تحت نظارت دامپزشک و همراه با یک برنامه اصلاح رفتار استفاده شود.
آداپتیل: آداپتیل یک گزینه درمانی طبیعی و غیر دارویی است که برای کمک به سگهای دچار استرس و اضطراب جدایی، استفاده می شود.
هزینه های درمانی پیکا در سگ ها
هزینه درمان پیکا در سگ ها به علت ایجاد کننده آن بستگی دارد. در صورت وجود بیماری های زمینه ای، روند درمان می تواند بسیار متفاوت باشد. سگهایی که از پیکا رفتاری رنج می برند می توانند هزینه های دارویی و آموزش رفتاری بیشتری داشته باشند.
هر سگی که به دلیل خوردن مواد غیر غذایی دچار انسداد روده یا سایر مشکلات سلامتی شود، ممکن است به بستری شدن در بیمارستان و جراحی نیاز داشته باشد که هزینه آن نسبتا بالا است.
چگونه از ابتلا سگ به پیکا پیشگیری کنیم؟
برخی از راههای جلوگیری از ایجاد پیکا در سگها عبارتند از:
- کاهش عوامل استرس زای محیطی
- داشتن رژیم غذایی مناسب و کافی
- اطمینان از داشتن میزان کافی ورزش و فعالیت
با این حال، بهترین راه برای جلوگیری از خوردن مواد غیر غذایی در سگ این است که همیشه مواد غیر غذایی که سگ شما دوست دارد آنها را بخورد کنار بگذارید یا دسترسی به آنها را محدود کنید تا سگ نتواند آنها را بخورد.
پیکا یک بیماری قابل درمان است و با توجه به علت ایجاد کننده بیماری می توانید از روش های مناسبی برای رفع آن استفاده کنید.
منبع:
