کنه در مرغ ها و طیور

انواع کنه در مرغ ها و طیور دیده می شود که می توانند بر سلامت طیور تاثیر منفی زیادی داشته باشند. با این وجود دو کنه اصلی وجود دارد که باید در واحدهای تجاری طیور مورد توجه قرار گیرند. آنها کنه قرمز (Dermanyssus gallinae) و کنه مرغان شمالی (sylvarium Ornithonyssus) هستند.

طول هر دو کنه حدود 75/0 – 1 میلی متر است، بنابراین فقط با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است. کنه ها دارای بدنی سفید مایل به خاکستری هستند که پس از تغذیه بدن آنها قرمز قهوه ای می شود.

کنه های مرغ قرمز و شمالی کاملاً شبیه به هم هستند. اما تفاوت قابل ملاحظه ای در رفتار آنها وجود دارد. کنه های قرمز اکثر زمان چرخه زندگی خود را در بدن میزبان می گذرانند. کنه های قرمز بالغ می توانند ماه ها در بدن میزبان خود زنده بمانند. با این حال کنه مرغ های شمالی، کل چرخه زندگی خود را در پرنده ها می گذرانند و مانند اکثر کنه های دیگر طیور قادر هستند تا 10 روز در بدن میزبان زنده بمانند. این تفاوت های رفتاری از اهمیت بالایی برخوردار است. صاحبان مرغ داری ها باید هنگام مقابله با بیماری و راهکارهای لازم برای کنترل آن، به این تفاوت ها توجه کنند.

کنه های قرمز در مرغ ها و طیور

کنه های قرمز یا اکتوپارازیت ها یکی از مهمترین نوع کنه های طیور و مرغ های خانگی هستند. اکتوپارازیت ها یک کنه خون خوار طیور خانگی، مرغ، کبوتر و سایر پرندگان وحشی است. کنه قرمز غالباً در پرندگانی یافت می شود که در مرغداری های قدیمی نگهداری می شوند. زیرا کنه روی خود پرنده زندگی نمی کند بلکه در محیط و محل نگهداری از آنها وجود دارند.

کنه های قرمز پس از به دست آوردن یک وعده غذایی خون، بیشتر زندگی خود را در خارج از بدن میزبان، در بین ترک ها و شکاف های ساختمان ها، دیوارها می گذرانند.

کنه قرمز گاهی اوقات روی تخم ها دیده می شود، یا حتی ممکن است روی انسان هم دیده شوند به عنوان مثال وقتی کسی در مرغداری به شدت آلوده کار می کند شاید به این کنه ها آلوده شوند.

پرندگانی مانند پرنده وحشی و اهلی و بوقلمون ها نیز میزبان طبیعی کنه های قرمز هستند. بنابراین این مسئله باید در هنگام مقابله با بیماری در نظر گرفته شود. همچنین کنه قرمز از طریق جعبه، سینی تخم مرغ و پرسنل بین مزارع مختلف ممکن است انتقال پیدا کنند.

علائم بالینی آلودگی به کنه قرمز در طیور

کنه های قرمز به طور عمده در شب از مرغ های در حال استراحت برای یک وعده غذایی کوتاه (1-2 ساعت) تغذیه می کنند. آنها به سرعت بر روی پوست و پرها حرکت می کنند. حتی در آلودگی شدید فعالیت مکش خون آنها باعث تحریک و کم خونی در طیور می شود.

همچنین در مقادیر بالای آلودگی، حملات کنه می تواند باعث افزایش استرس به پرندگان و متعاقباً کاهش تولید تخم، کاهش وزن و در موارد شدید مرگ طیور شود.

تغییرات رفتاری نیز از جمله افزایش خاراندن سر در طول شبانه روز اتفاق میفتد. جوجه های تازه متولد شده که از یک آلودگی شدید رنج می برند ممکن است بمیرند. حتی تعداد کم کنه ها می توانند مرغ های تخمگذار را تحت تاثیر قرار دهد.

به طور کلی کنه های طیور نیز، در انتقال چندین بیماری قابل توجه مانند E. Coli، ویروس آبله مرغان، ویروس نیوکاسل و حصبه مرغ ها نقش دارند.

باکتری های Erysipelothrix rhusiopathiae، که باعث وجود گل سرخ در پرندگان وحشی و خانگی، و همچنین خوک ها و سایر پستانداران می شود، از عنصر و همچنین از داخل کنه های قرمز جدا شده است، که نشان می دهد کنه یک عامل بیماری زای قوی است که می تواند به عنوان منبع بیماری شناخته شود.

کنه های مرغ های قرمز و شمالی حتی گاهی می توانند پستانداران، از جمله انسان را گاز بگیرند و باعث تحریک دردناک پوست شوند.

چرخه زندگی قرمز کنه

چرخه زندگی کنه قرمز در شرایط مطلوب در کمتر از یک هفته به پایان می رسد و چرخه زندگی کنه مرغ شمالی می تواند از 5-12 روز به طول انجامد.

چرخه زندگی می تواند در کمتر از 1 هفته به پایان برسد. با این حال، کنه های قرمز بزرگسالان می توانند بدون تغذیه چندین ماه زنده بمانند. آلودگی شدید می تواند منجر به افت تولید تخم شود. در این وضعیت ممکن است پرندگان از خوابیدن در لانه های آلوده خودداری کنند. یک مشکل جدی کنه قرمز می تواند منجر به مرگ ناگهانی، کم خونی و افت تخمک شود.

میزان فعالیت کنه های قرمز به عوامل زیر بستگی دارد:

• سطح گرسنگی
• نشانه های گرما
• وضعیت فیزیولوژیکی آنها
• مدت زمان عدم حضور یک میزبان

در صورت نبود میزبان مناسب، فعالیت کنه های قرمز در دوره های طولانی مدت کاهش می یابد.

محققان سوئدی کنه های قرمز را در فواصل ماهانه بیش از 4 سال رصد کردند و به این نتیجه رسیدند که جمعیت کنه ها از زمان تشخیص اول حدود 5 ماه طول کشید تا به سطوح نسبتاً پایداری برسد. در بررسی صورت گرفته مشخص شد که جمعیت کنه ها در تابستان نسبت به زمستان به طور قابل توجهی بیشتر است.

جمعیت کنه ها ظاهراً الگوی رفتاری خود را با رفتار خروس تنظیم می کنند.

بررسی دیگری نشان داده که جمعیت کنه ها بسیار زیاد است و آنها تمام قسمت مرغداری ها را آلوده می کنند. این بدان معناست که مسیری که برخی از کنه ها برای رسیدن به یک وعده غذایی خون طی کرده اند می تواند زیاد باشد.

کنه مرغ های شمالی

Liponyssus (Ornithonyssus) sylvarium، کنه مرغ های شمالی، به طور مداوم بر روی پرنده میزبان تولید مثل می کند. تخم ها به طور معمول در مناطق خنک تر پرنده قرار می گیرند. کنه سپس به گردن مهاجرت می کند. تخم های گذاشته شده بر روی پرها معمولاً در طی یک روز خارج می شوند، مراحل لارو و پوره در طی چهار روز و کل چرخه زندگی در طی یک هفته انجام می شود.

کنه مرغ های شمالی با این واقعیت که در طول روز به تعداد زیادی روی پرندگان وجود دارد، از کنه قرمز تشخیص داده می شوند .

علائم بالینی آلودگی به کنه مرغ شمالی

با بررسی محل نگهداری از مرغ ها ممکن است رسوبات زیادی از تخم و اثار کنه ها را بر روی مرغ ها مشاهده کنید. در بازرسی از یک پرنده آلوده، کنه ها به سرعت روی بازوی انسان می خزند. کنه ها همچنین می توانند روی تخم ها بخزند.

کنه مرغ شمالی گاهی با کنه قرمز اشتباه گرفته می شود، اگرچه برخلاف کنه قرمز، در طول روز می توانید آنها را پیدا کنید. آلودگی های شدید منجر به سیاه شدن پرها و پوسته پوسته و ترک خوردگی پوست طیور، به ویژه در اطراف نوک می شود.

این مشکل می تواند در زمستان افزایش یابد و در هوای گرم شیوع کمتری داشته باشد. کنه مرغ های شمالی می توانند با استفاده از قرقره های جدید، وسایل نقلیه و جعبه های پرندگان وارد گله طیور شوند یا توسط افراد یا پرندگان وحشی به طیور شما منتقل شوند.

چرخه زندگی کنه های مرغ شمالی

کنه مرغ شمالی اغلب در شافت پر در ناحیه دریچه دیده می شود. اما آنها می توانند تمام قسمتهای پرنده از جمله سر، گردن، شکم پشت و قسمت فوقانی پاها را تحت تاثیر قرار دهند.

برخلاف کنه قرمز، کنه مرغ شمالی نمی تواند خارج از بدن میزبان زنده بماند، و کل چرخه زندگی را صرف پرنده می کند. کل چرخه زندگی در شرایط مطلوب 5 تا 12 روز طول می کشد.

ویروسی که باعث انسفالیت سنت لوئیس و انسفالومیلیت اسب غربی می شود هر دو در ایالات متحده شناسایی شده اند و به احتمال زیاد کنه مرغ شمالی به عنوان عامل اصلی آنها عمل می کند. کنه مرغ شمالی همچنین قادر به انتقال آبله مرغان، بیماری نیوکاسل و کلامیدیوز است.

کنه های دیگر طیور

کنه مرغ های قرمز و شمالی شایع ترین کنه ها در بین طیور و مرغ ها هستند. اما سایر کنه ها می توانند باعث بیماری در طیور شوند.

کنه خارش دار (Knemidocoptes gallinae) یک کنه است که باعث درد و تحریک شدید شده و باعث می شوند که پرنده پرهای خود را بکشد. از بین رفتن تدریجی پر و خراش شدید در پرندگان آلوده مشاهده می شود. علائم بالینی آن شبیه عفونت های طعمه است. این عفونت در سراسر دنیا در مرغ ها، بوقلمون ها، قرقاول ها و غازها یافت می شود.

کنه پای فلس دار (Knemidokoptes mutans) عمدتا روی جوجه ها و بوقلمون ها تأثیر می گذارد که باعث پوسته پوسته شدن بیش از حد و تغییر شکل پاها و لنگش و تحریف پاها و پنجه ها می شود. گاهی اوقات گردن و شانه آنها را تحت تأثیر قرار می گیرند.

کنه پای فلس دار از زمین به پای پرندگان منتقل می شود و در زیر ساق ها زندگی می کند و به طور معمول در مرغ های پیر که در فضای باز نگهداری می شوند، دیده می شود. علائم آنها ضایعات تحریک پذیر هستند که با پوسته های سفید پوشانده شده اند. پرندگان آلوده غالباً بی اشتها می شوند و در نهایت می میرند.

کنترل و پیشگیری از کنه ها

کنترل کنه ها در حفظ سلامت، رفاه و بهره وری تولید پرندگان در واحدهای تجاری طیور ضروری است.

سمپاشی تسهیلات طیور با سموم دفع آفات مصنوعی در حال حاضر متداول ترین روش کنترل کنه ها در طیور است. اما استفاده از سموم دفع آفات به دلیل سمیت و نگرانی های زیست محیطی برای مرغداری ها محدود شده است. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کنه ها در برابر برخی از محصولات باقیمانده مقاومت می کنند.

منبع:

https://www.farmhealthonline.com/disease-management/poultry-diseases/mites/