لپتوسپیروز در سگ ها، از علل تا درمان

لپتوسپیروز در سگ ها، یک بیماری باکتریایی بسیار عفونی است که در سراسر جهان شیوع دارد و می تواند بیماری جدی برای شما و سگ شما ایجاد کند. خوشبختانه مراحلی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری در سگ خود انجام دهید.

لپتوسپیروز نوعی بیماری باکتریایی عفونی است که می تواند هم برای شما و هم برای سگ شما بیماری جدی ایجاد کند. سگ ها می توانند از طریق تماس با ادرار جوندگان، یا خاک مرطوب و منابع راکد آب، به لپتو منقبض شوند.

بعد از اینکه یک سگ به لپتوسپیروز آلوده شد، حدود هفت روز طول می کشد تا علائم ایجاد شود. اگر سگ شما علائم لپتوسپیروز را نشان می دهد، مهم است که بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. برای جلوگیری از ابتلا به لپتو، قرار گرفتن در معرض سگ خود را در مناطق پر خطر محدود کنید و مطمئن شوید که سگ شما واکسیناسیون کامل شده است.

هنگامی که سگ خود را برای ویزیت سالانه وی به کلینیک دامپزشکی می آورید، ممکن است از شما سال شود که آیا سگ شما برای بیماری به نام لپتوسپیروز واکسینه شده است یا خیر.

لپتوسپیروز چیست؟

لپتوسپیروز نوعی بیماری عفونی است که توسط اسپیروشه های باکتریایی، نوعی پیچیده از باکتری ایجاد می شود. لپتوسپایرها در درجه اول به کلیه ها و کبد سگ حمله می کنند، اگرچه برخی از سگ ها ممکن است علائم تنفسی یا ناهنجاری های خونریزی نیز داشته باشند.

لپتوسپیروز یک بیماری نسبتاً شایع است، خصوصاً در اواخر تابستان و اوایل پاییز. در ایالات متحده، بیشتر در ایالت های شرقی، جنوب شرقی و میانه غربی دیده می شود. در سایر نقاط جهان شیوع و فصلی بودن این بیماری متغیر است. بیشتر عفونت های لپتوسپیروز پس از دوره های بارندگی شدید یا جاری شدن سیل رخ می دهد.

اگرچه هر نژاد سگی می تواند به لپتوسپیروز مبتلا شود، اما سگهای گله، سگهای شکار و سگهای شاغل معمولاً بیشتر درگیر این بیماری می شوند. احتمالاً به این دلیل است که سبک زندگی آنها بیشتر در معرض این بیماری قرار دارد.

لپتوسپیروز به ویژه نگران کننده است زیرا یک بیماری مشترک انسان و دام است، به این معنی که می تواند از حیوانات به انسان منتقل شود. افراد معمولاً از طریق تماس با ادرار حیوان آلوده آلوده می شوند. این می تواند شامل جوندگان، حیوانات مزرعه یا حتی حیوانات خانگی باشد.

کمتر معمول است، افراد ممکن است در طی فعالیتهای تفریحی مانند پیاده روی یا شنای آب شیرین در معرض لپتوسپیروز قرار گیرند. در بیشتر افراد، لپتوسپیروز باعث بیماری خفیف می شود، اما برخی از افراد می توانند به عفونت های شدید یا حتی کشنده مبتلا شوند. کودکان، افراد مسن و افراد مبتلا به نقص ایمنی در معرض خطر بالایی از عفونت هستند.

علل ابتلا سگ به لپتوسپیروز 

سگ ها از قرار گرفتن در معرض ادرار آلوده، زخم گزش، بلعیدن حیوانات آلوده یا قرار گرفتن در معرض خاک، آب، غذا یا ملافه های آلوده دچار لپتوسپیروز می شوند. تماس با دام یا حیات وحش می تواند خطر ابتلا به لپتوسپیروز در سگ شما را افزایش دهد. سگهایی که در مناطق شهری زندگی می کنند نیز به دلیل تماس با جوندگان آلوده و ادرار آنها در معرض خطر هستند.

ارگانیسم های لپتوسپیرال می توانند ماه ها در محیط های مرطوب زندگی کنند. مناطق دارای خاک مرطوب یا آب راکد می تواند منبع عفونت سگ شما باشد. اسپیروکت ها از طریق غشاهای مخاطی، مانند دهان یا حفره بینی، یا از طریق شکستگی پوست وارد بدن سگ شما می شوند. ارگانیسم ها پس از ورود به جریان خون، همانند می شوند و به سرعت گسترش می یابند.

انتقال مستقیم از سگ به سگ نادر است، اما سگ شما می تواند از طریق تماس با ادرار سگ آلوده، آلوده شود.

علائم لپتوسپیروز در سگ ها

پس از آلوده شدن سگ به لپتوسپیروز، تقریباً هفت روز طول می کشد تا علائم ایجاد شود. در بعضی از سگها، به ویژه در سنین زیر 6 ماه، علائم ممکن است سریع و شدید باشد. در دیگران، علائم ممکن است به تدریج ظاهر شده و با گذشت زمان تشدید شوند. علائم لپتوسپیروز در سگ ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تب
• استفراغ و اسهال
• سفتی و درد
• بی حالی
• کمبود آب بدن
• درد شکم
• کبودی یا خونریزی
• افزایش نوشیدن و دفع ادرار
• از دست دادن اشتها
• سرفه کردن
• مشکل تنفس
• بی میلی به حرکت

اگر سگ شما علائم لپتوسپیروز را نشان می دهد، مهم است که بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. نه تنها عفونت ها می توانند برای سگ شما جدی باشند، بلکه خطر انتقال بیماری به شما یا سایر اعضای خانواده شما وجود دارد. شناسایی و رسیدگی سریع به بیماری برای کمک به کاهش خطر انتقال به سایر حیوانات و انسان ضروری است.

تشخیص سگ های مبتلا به لپتوسپیروز

تشخیص سگ مبتلا به لپتوسپیروز از تاریخچه کامل دامپزشک شروع می شود. دامپزشک شما به احتمال زیاد از شما در مورد علائم سگ، سبک زندگی، سابقه واکسیناسیون و هرگونه سفر اخیر سوال می کند. دامپزشک شما همچنین یک معاینه کامل بدنی را انجام می دهد، و ممکن است آزمایش های تشخیصی زیر را توصیه کند:

آزمایش خون. برای ارزیابی سیستم ایمنی و عملکرد اندام سگ شما از یک صفحه شمارش کامل خون و بیوشیمی استفاده می شود. لپتوسپیروز اغلب به کلیه ها و کبد حمله می کند. بنابراین کار خون یک ابزار مهم برای ارزیابی این سیستم ها است.

آزمایش ادرار. لپتوسپیروز اغلب سیستم ادراری سگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد، بنابراین دامپزشک شما ممکن است ارزیابی یک نمونه ادرار را توصیه کند. این ممکن است تغییراتی از قبیل پروتئین، خون یا گچ های سلولی (لوله ای، ذرات کوچک ساخته شده از سلول) در ادرار را نشان دهد. دامپزشک همچنین وزن مخصوص ادرار را ارزیابی می کند، که شاخص عملکرد کلیه است.

آزمایشات آنتی بادی. آزمایشات آنتی بادی ممکن است در کلینیک دامپزشکی انجام شود تا به دامپزشک کمک کند تا تشخیص دهد سگ شما در معرض لپتوسپیروز قرار گرفته است یا خیر. با این حال، آنتی بادی ها تنها نشانه ای از قرار گرفتن در معرض هستند و نتیجه مثبت لزوماً عفونت فعال را تأیید نمی کند. دامپزشک شما ممکن است توصیه کند با ارسال نمونه های اضافی به آزمایشگاه تشخیص، نتیجه را تأیید کنید.

آزمون آگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT) و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR). این آزمایشات تخصصی معمولاً در یک آزمایشگاه تشخیصی انجام می شود. آنها اغلب برای تأیید تشخیص لپتوسپیروز استفاده می شوند. دریافت نتایج این آزمایشات ممکن است چندین روز طول بکشد، بنابراین دامپزشک ممکن است توصیه کند که درمان را شروع کنید در حالی که منتظر نتیجه هستید.

درمان لپتوسپیروز برای سگ ها

درمان لپتوسپیروز بر روی داروهای ضد میکروبی برای از بین بردن باکتری ها و مراقبت های حمایتی برای کمک به سگ شما در مبارزه با عفونت متمرکز است.

بسیاری از سگهای مبتلا به لپتوسپیروز به ویژه در چند روز اول درمان نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. خوشبختانه سگ هایی که تحت درمان سریع و تهاجمی قرار می گیرند معمولاً از این بیماری بهبود می یابند.

داروهایی برای درمان لپتوسپیروز

آنتی بیوتیک. آنتی بیوتیک ها مانند داکسی سایکلین اصلی ترین پایه درمان لپتوسپیروز هستند. سگ شما ممکن است این دارو را با تزریق داخل وریدی (IV) دریافت کند. خصوصاً اگر غذای خوبی ندارد. با شروع بهبودی سگ، دامپزشک ممکن است او را به یک قرص خوراکی یا قرص منتقل کند که می توانید در خانه تجویز کنید.

دارو داخل وریدی. درمان مایعات داخل وریدی تهاجمی برای اصلاح کم آبی بدن و کاهش آسیب کلیه ها ضروری است. به احتمال زیاد در طی 24-48 ساعت بستری در بیمارستان برای لپتوسپیروز، به سگ شما مایعات IV داده می شود.

داروهای ضد تهوع. بسیاری از سگها در نتیجه عفونت لپتوسپیروز احساس حالت تهوع می کنند. داروهای ضد استفراغ و ضد اسید ممکن است به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز شوند تا به سگ شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد و اشتهای خود را بهبود بخشد.

داروهای ضد درد. بسیاری از سگ های مبتلا به عفونت لپتوسپیروز درد شکمی و دردهای عضلانی را تجربه می کنند. کنترل مناسب درد می تواند به سگ شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد، اشتها را بهبود بخشد و سرعت را بهبود بخشد.

هزینه درمان عفونت های لپتوسپیروز در سگ ها بسته به شدت بیماری متفاوت است. بسیاری از سگ ها باید در بیمارستان بستری شوند و برخی از آنها ممکن است به مدت چند روز به مراقبت های ویژه نیاز داشته باشند. صاحبان حیوانات خانگی باید انتظار داشته باشند كه حدود 500 تا 1500 دلار برای درمان این بیماری هزینه كنند.

چگونه می توان از ابتلا سگ به لپتوسپیروز جلوگیری کرد؟

سگها معمولاً از طریق تماس با ادرار جوندگان یا حیوانات وحشی یا دسترسی به خاک مرطوب و منابع راکد آب دچار لپتوسپیروز می شوند. کنترل جمعیت جوندگان و کاهش دسترسی سگ شما به مناطق پر خطر می تواند به کاهش احتمال آلوده شدن سگ کمک کند.

واکسن های لپتوسپیروز در سگ ها موجود است. این واکسن ها معمولاً به صورت یک سری از دو تزریق در فواصل 2-4 هفته تجویز می شوند. برای حفظ ایمنی باید سالانه واکسن تقویت کننده تزریق شود. دامپزشک می تواند به شما کمک کند تا بر اساس موقعیت جغرافیایی و سبک زندگی سگ، سگ شما کاندید مناسبی برای این واکسن باشد.

منبع:

https://www.greatpetcare.com/dog-health/leptospirosis-in-dogs/