عفونت گوش در خرگوش و راهکارهای درمانی آن

عفونت گوش در خرگوش به طور کلی در 2 دسته عفونت گوش خارجی و عفونت گوش میانی و داخلی طبقه بندی می شود. خرگوش ها حیوانات خانگی فوق العاده ای هستند! آنها باهوش، اجتماعی و دوستانه هستند. خرگوش ها در داخل و خارج از خانه نگهداری می شوند. بسته به وضعیت زندگی، انواع مختلفی از عفونت ها وجود دارد که بر گوش ها تأثیر می گذارد یا علائم مشابهی را ایجاد می کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد علائم، علل و درمان عفونت گوش در خرگوش به خواندن این مقاله تا انتها ادامه دهید!

علل شایع عفونت گوش در خرگوش ها

عفونت های باکتریایی از علل شایع عفونت گوش در خرگوش ها هستند. اغلب آنها باعق عفونت در دستگاه تنفسی فوقانی می شوند که از طریق لوله هایی که نواحی را به هم متصل می کند به گوش میانی یا داخلی منتقل خواهند شد. پاستورلا، استافیلوکوکوس، استرپتوکوک، E. coli، سودوموناس، پروتئوس و بوردتلا همه باکتری های عامل در عفونت گوش خرگوش هستند.

انگل هایی مانند کنه گوش می توانند باعث عفونت گوش در خرگوش ها شوند. این کنه ها در پوست کانال گوش و فلپ گوش فرو رفته و دردناک و خارش دار هستند. کنه های گوش می توانند نزدیک به یک ماه در محیط زندگی کنند، بنابراین باید مطمئن شوید که گوش خرگوش خود را کاملاً تمیز کرده اید تا از عفونت مجدد جلوگیری شود. درمان اغلب شامل 2 دور دارو برای کمک به درمان کنه هایی است که ممکن است در محیط بوده باشد. از آنجا که این دردناک است، داروهای ضد درد و/یا داروهای ضد التهابی نیز اغلب تجویز می شوند.

یک موجود زنده تک یاخته ای، E. caniculi، می تواند علائم مشابه عفونت گوش داخلی یا میانی را ایجاد کند. این علائم شامل کج شدن سر، چرخش، تشنج و حتی فلج است. این عفونت همچنین می تواند کلیه ها و چشم ها را درگیر کند. E. caniculi همچنین می تواند به مدت یک ماه در محیط زندگی کند، بنابراین تمیز کردن کامل منطقه خرگوش شما برای جلوگیری از عفونت مجدد ضروری است.

عفونت انگلی با انگل راکون، Baylisascaris procyonis، همچنین می تواند علائم عصبی را ایجاد کند که شبیه علائم عفونت گوش داخلی و میانی است. این بیماری از طریق مدفوع راکون منتقل می شود. خرگوش ها با خوردن انگل روی چمن، غذای دیگر یا نوشیدن آب آلوده، آلوده می شوند.

انواع عفونت گوش در خرگوش

عفونت گوش در خرگوش به طور کلی در 2 دسته عفونت گوش خارجی و عفونت گوش میانی و داخلی طبقه بندی می شود.

عفونت گوش میانی و داخلی

عفونت گوش میانی می تواند به دلیل موارد مختلفی از جمله تجمع موم گوش ایجاد شود. گوش میانی خرگوش حفره ای پر از هوا بین رم گوش و گوش داخلی است. عفونت های گوش خارجی که به لاله گوش منتقل می شوند می توانند به یک عفونت گوش میانی تبدیل شوند. عفونت های گوش میانی که باعث تولید چرک می شوند می توانند حفره را پر کرده و به پرده گوش فشار بیاورند. چرک می تواند جمع شده و به لاله گوش فشار وارد کند و باعث پارگی آن شود.

عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی با باکتری های خاص می توانند گوش میانی را به راحتی آلوده کرده و باعث عفونت گوش غیرمرتبط با موم گوش شوند.

گوش داخلی یک سری ساختارهای ظریف و پیچیده دارد که برخی از آنها فقط برای شنیدن استفاده نمی شوند. عفونت های گوش داخلی غالباً با کج شدن سر حیوان خانگی شما همراه هستند، زیرا از قسمت های گوش داخلی برای تعادل استفاده می شود.

یکی از آنها هزارتوی است. عفونت های شدید گوش داخلی که به هزارتوی آسیب می رسانند می توانند باعث عدم تعادل دائمی و کج شدن سر شوند.

گذشته از علائم بینایی، دامپزشک ممکن است از اشعه ایکس برای تعیین شدت عفونت استفاده کند. تجمع چرک در اشعه ایکس نشان داده می شود.

عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی که به آن اوتیت خارجی نیز گفته می شود، التهاب مجرای گوش خارجی است. در موارد شدید عفونت گوش خارجی، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.

مجله انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا خاطرنشان می کند که جراحی می تواند موارد شدید عفونت گوش میانی و خارجی را با موفقیت درمان کند. اما این روش تقریباً به اندازه نام خود جراحی پیچیده است.

عفونت های گوش خارجی همچنین می توانند توسط عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و کنه های گوش ایجاد شوند. در بعضی موارد، پوست بسیار حساس خرگوش نیز ممکن است تحریک شود، پوست را خراش دهد و به یک مورد اوتیت خارجی برسد. این تحریک می تواند ناشی از محلول های تمیز کننده خاصی  که به عنوان “خرگوش ایمن” به بازار عرضه می شود یا از تمیز کردن بیش از حد شدید گوش حیوان خانگی شما باشد.

عفونت های گوش خارجی که درمان نشده اند، می توانند به گوش میانی و داخلی انتشار یافته و باعث ناراحتی، درد و کیفیت زندگی عمومی شوند. همانطور که در بالا گفته شد، در صورت عدم مراقبت، عفونت گوش می تواند باعث کاهش شنوایی دائمی شود.

علائم عفونت گوش در خرگوش ها

عفونت گوش معمولاً در خرگوش مشاهده می شود. آنها برجسته ترین اشکال بیماری گوش هستند که دامپزشکان مشاهده می کنند. اما از آنجایی که خرگوش اغلب درد یا ناراحتی خود را پنهان می کند تا زمانی که مالک متوجه وضعیت حیوان و علائم آن نشود ممکن است عفونت پیشرفت کند.

گذشته از بررسی منظم گوش خرگوش شما، برخی از علائم وجود دارد که باید مراقب آنها باشید. اینها نشان می دهد که خرگوش مشکلی دارد و عفونت گوش، عامل اصلی آن است.

از دست دادن اشتها

معمولاً، وقتی خرگوش اشتهای خود را از دست می دهد، می دانید که مشکلی پیش آمده است. عفونت گوش داخلی اغلب به تعادل حیوان مربوط است. این امر می تواند باعث سرگیجه در خرگوش شود و حیوان را از خوردن غذا منصرف می کند. علاوه بر این، عفونت گوش می تواند هر حرکتی از فک یعنی عمل جویدن را دردناک کند.

سرگیجه

گوش داخلی محلی است که اندام های تعادل در آن وجود دارد. در کنار سرگیجه، یک خرگوش ممکن است دائماً سر خودش را کج کند. به این حالت تورتیکولیس یا شیب سر گفته می شود. حیوانات آزمایشگاهی خاطرنشان می کنند که کج شدن گرما از علائم عفونت گوش در همه خرگوشهای مورد مطالعه به جز 1 مورد است.

یک خرگوش ممکن است به دلیل عفونت در اندام تعادل یا کاهش درد، سر خودش را کج کند. همچنین یک خرگوش احتمال دارد سر خودش را تکان دهد، گویی که می خواهد چیزی سست را تکان دهد یا گوش خود را به یک سطح بمالد. یا ممکن است از درد گوش را به پایین سنجاق کند. این اقدامات ممکن است همراه با کج شدن سر باشد.

خارج شدن چرک

در صورت وجود عفونت ممکن است ترشحاتی با بوی بد از گوش جمع شده و یا حتی نشت کند. معمولاً بوی قابل توجه، نشان دهنده عفونت در گوش داخلی یا گوش میانی است.

ترشح یک عفونت تا حدودی شبیه چرک و سفید و ضخیم بوده و اغلب از نظر ظاهری شبیه به خامه است. عفونت گوش که به این مرحله رسیده است، احتمالاً قرمزی و تورم گوش را نیز مشاهده می کند.

چندین نشانه دیگر از عفونت گوش در حال رشد است. این شامل پوسته های اطراف کانال گوش، نازک شدن خز یا تکه های خز موجود در اطراف گوش و پوسته پوسته شدن اطراف کانال گوش است.

رفتار – اخلاق

خرگوشی که احساس بیماری می کند یا حالش خوب نیست یا درد دارد می خواهد رفتار خودش را تغییر دهد. چون در این شرایط حیوان سعی می کند که درد خود را پنهان کند، یا نتواند خودش را تمیز کند و خرگوشهای دیگر یا خودتان با سر و صدای زیاد باعث آزار و اذیت آنها شوید. به دنبال علائم دیگر درد و ناراحتی باشید، مانند:

• لرزیدن
• دندان ساییدن
• موقعیت قوز شده
• چشم های برآمده
• تنفس سریع یا کم عمق
• گوشهای به پشت سنجاق شده

یک خرگوش نیز چندین بار در روز خودش را مرتب می کند. حتی به دلیل درد، ممکن است نظافت را متوقف کند.

درمان عفونت گوش در خرگوش ها

درمان عفونت گوش به شدت خود عفونت بستگی خواهد داشت. موارد خفیف را معمولاً می توان با تمیز کردن روزانه گوش، موم گوش را از بین برد.

آنتی بیوتیک ها و خرگوش ها رابطه پیچیده ای دارند. هر دامپزشکی که در مورد خرگوش آگاهی داشته باشد می داند که فقط می توان تعداد بسیار محدودی از درمان های آنتی بیوتیکی را برای آنها تجویز کرد.

عفونت گوش واقعی نیاز به یک دوره آنتی بیوتیک و احتمالاً ضد التهاب دارد. عفونت های گوش خارجی را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد و عفونت های مداوم یا گوش میانی و داخلی به درمان های طولانی مدت آنتی بیوتیک نیاز دارند.

برای رفع عفونت های شدید گوش ممکن است نیاز به جراحی باشد. عفونت گوش ناشی از کنه گوش نیز شامل یک دوره درمان ضد انگلی خواهد بود.

همانطور که آموخته اید، انگل ها، باکتری های مختلف و موجودات تک یاخته ای همگی می توانند باعث عفونت گوش یا علائم مشابه شوند. هر علتی درمان بسیار متفاوتی دارد. خرگوش شما ممکن است به آنتی بیوتیک ها، دارو های کرم زدایی، کنترل انگل موضعی و یا داروهای ضد درد نیاز داشته باشد. درمان می تواند هفته ها طول بکشد تا موثر واقع شود. اگر فکر می کنید خرگوش شما عفونت گوش دارد، همیشه با دامپزشک تماس بگیرید.

 منابع:

https://www.rabbitcaretips.com/rabbit-ear-wax-removal/

https://firstvet.com/us/articles/ear-infections-in-rabbits