شکستگی در اسب از علت تا درمان

شکستگی در اسب اهمیت زیادی دارد. خوشبختانه بسیاری از شکستگی های استخوان در اسب با تشخیص و مدیریت مناسب در مراحل اولیه، قابل ترمیم هستند. پس برای کسب اطلاع از هر آنچه که باید در مورد شکستگی در اسب ها بدانید بهتر است ادامه مقاله از دام و پت را تا انتها بخوانید. اما به طور کلی شکستگی یک ترک در استخوان است. تقریباً هر استخوانی در بدن احتمال دارد بشکند، اما شکستگی استخوان‌های اندام در اسب‌ها اهمیت زیادی دارد.

انواع شکستگی در اسب ها کدامند؟

شدت شکستگی و انواع آن در اسب ها به عوامل مختلفی بستگی دارد:

• نوع شکستگی
• اندازه، سن، خلق و خو و استفاده از اسب
• کدام استخوان و کدام قسمت درگیر است.
• آیا سایر ساختارهای مهم بافت نرم درگیر هستند یا خیر؟

طیف وسیعی از اصطلاحات برای توصیف شکستگی ها بر اساس معاینات و اشعه ایکس وجود دارد:

شکستگی های ساده

در این نوع، فقط یک خط شکستگی وجود دارد در حالی که شکستگی های خرد دارای خطوط شکستگی متعدد هستند و تکه های استخوان از هم جدا می شوند. باتوجه به استخوان و محل درگیر، شکستگی های ساده معمولا راحت تر از شکستگی های خرد ترمیم می شوند.

شکستگی‌های ناقص

ترک‌هایی هستند که فقط یک قشر (سمت) استخوان را درگیر می‌کنند و بنابراین، اگرچه دردناک هستند، اما ثابت می‌مانند، مگر اینکه با جدا شدن قطعات استخوان، به شکستگی کامل تبدیل شوند. در ارتوپدی انسانی، این شکستگی‌ها بیشتر در کودکانی با استخوان‌های نرم و نابالغ بروز می کند.

شکستگی های فشاری یا ضربه ای

شکستگی های کوچک ناقصی هستند که بیشتر در اسب های جوان ورزشکار رخ می دهد. آنها احتمال دارد هر یک از استخوان های اندام را درگیر کنند اما رادیوس و درشت نی شایع ترین محل ها هستند. گاهی اوقات شامل چند ترک استخوان از یک کانون مرکزی و شکستگی های ستاره ای نامیده می شوند. اینها در ابتدا دردناک هستند، اما درد اغلب قبل از بهبود کامل نسبتاً سریع برطرف می شود. اگر به عنوان شکستگی مشخص نشود و اسب خیلی زود ورزش کند، به شکستگی کامل تبدیل می شود که نتایج فاجعه باری به همراه دارد.

این شکستگی ها اکنون با اسکن استخوان هسته ای (معاینه های سینتی گرافی) تشخیص و بر این اساس درمان و مدیریت می شوند. بروز شکستگی های استخوانی فاجعه بار رادیال، تیبیا و سایر استخوان ها در اسب های عملکردی به همین ترتیب کاهش می یابد.

شایع ترین علل گاز گرفتن اسب ها چیست؟

شکستگی های مرکب (باز)

این نوع از شکستگی ها شامل پارگی پوست می شود، گاهی اوقات انتهای استخوان به وضوح قابل مشاهده است، در حالی که در شکستگی های بسته، پوست دست نخورده باقی می ماند. شکستگی‌های مرکب معمولاً با عوامل محیطی و میکروارگانیسم‌های خود عفونی می‌شوند، که درمان و ترمیم موفقیت‌آمیز را دشوارتر می‌کند و بنابراین پیش آگهی (چشم‌انداز برای نتیجه احتمالی) ضعیف و گاهی ناامیدکننده است.

شکستگی های تراشه

این وضعیت شامل قطعات بسیار کوچکی از استخوان جدا شده است، در حالی که قطعات بزرگتر شکستگی اسلب نامیده می شوند. شکستگی های تراشه و دال داخل مفاصل اغلب نیاز به جراحی دارند تا از ایجاد آرتریت و بیماری دژنراتیو مفصل پیشگیری شود. مفاصل بیرونی می تواند با استراحت و زمان خود را بهبود بخشند. شکستگی های دال بزرگ، داخل یا خارج مفاصل، گاهی اوقات نیاز به تعویض جراحی با فیکس کردن با پیچ دارند. شکستگی های تراشه های جدا شده کوچک که آزادانه در داخل مفاصل شناور هستند.

شکستگی‌های جابجا شده

این وضعیت به شکستگی‌هایی مربوط می‌شود که در آن قطعات استخوان از هم جدا می شود و بین آن‌ها فاصله وجود دارد، در حالی که شکستگی‌های غیر جابجایی وضعیت طبیعی خود را حفظ می کنند و تنها یک ترک قابل مشاهده است. باتوجه به استخوان و محل درگیر، شکستگی‌های بدون جابجایی معمولا راحت‌تر از شکستگی‌های جابجایی قابل ترمیم هستند.

شکستگی های ناشی از بیرون کشیدن

این شرایطی است که یک تکه استخوان در اثر عمل قوی غیرعادی یک تاندون یا رباط متصل به بیرون کشیده می شود. از آنجایی که آسیب به ساختارهای بافت نرم نیز درگیر است، این شکستگی ها احتمال دارد به سختی بهبود یابند.

شکستگی‌هایی که مفاصل را درگیر می‌کنند.

این نوع شکستگی ها معمولاً پیش‌آگهی بسیار ضعیف‌تری نسبت به شکستگی‌های دیگر دارند، زیرا آرتریت و بیماری دژنراتیو مفصلی مشکلات ثانویه رایجی هستند که پس از بهبود شکستگی باعث ایجاد مشکلاتی می‌شوند.

چگونه اعتماد به نفس اسب را افزایش دهیم؟

شایع ترین شکستگی های اسب کدامند؟

شایع ترین شکستگی های اسب شامل استخوان های اندام تحتانی می شود. شکستگی ها معمولاً در نتیجه ضربه مستقیم ناشی از زمین خوردن یا ضربه زدن در حین ورزش شدید رخ می دهند. شایع ترین شکستگی ها عبارتند از:

شکستگی استخوان پدال

اینها معمولاً زمانی رخ می دهد که اسب به دیوار لگد بزند یا روی سطحی نامنظم فرود بیاید. اگر شکستگی مفصل تابوت (کرونوپدال یا P2/P3) را درگیر نکند، بیشتر آنها با استراحت و استفاده از کفش میله به خوبی بهبود می یابند. اگر شکستگی مفصل تابوت را درگیر کند، پیش‌آگهی ضعیفی دارد. تثبیت پیچ با جراحی می تواند برای کمک به بهبود برخی از شکستگی های بزرگتر، به ویژه شکستگی هایی که مفصل تابوت را درگیر می کنند، استفاده شود.

شکستگی‌های پاسترن

این شکستگی در اسب ها معمولاً استخوان طویل را درگیر می‌کنند (فالانکس اول، P1). اینها معمولاً طولی هستند و از مفصل جنینی به پایین امتداد می یابند. آنها احتمال دارد ناقص یا کامل، جابجا شده یا غیر جابجا شده، ساده یا خرد شده باشند. برخی از شکستگی‌های ساده و بدون جابجایی به خوبی با بانداژ و استراحت ترمیم می‌شوند، اما بیشتر آن‌ها را می‌توان با سرعت بیشتری و با خطر کمتر عوارض ثانویه، با استفاده از فیکس کردن پیچ جراحی ترمیم کرد. شکستگی‌های ریز و مرکب پیش‌آگهی ضعیفی برای ورزش‌کاری آینده دارند، اگرچه برخی از آنها را می‌توان برای اهداف پرورشی نجات داد.

شکستگی استخوان سزاموئید

 استخوان‌های سزاموئید کوچک در پشت مفصل جنین به‌عنوان شکلی از قرقره برای رباط‌های تعلیقی عمل می‌کنند. شکستگی‌های این استخوان‌ها معمولاً در کره‌های جوان روی می دهد، اغلب به صورت شکستگی‌های بیرون زدگی در اتصالات رباط‌های آویزان دیده می شود. آنها ممکن است با بزرگ شدن جنین باعث درد و لنگش شوند، اما بسیاری از آنها تا زمانی که معاینات رادیوگرافیک (اشعه ایکس) جنین به دلیل دیگری انجام شود، مورد توجه قرار نمی گیرند. هنگامی که در اسب های بالغ رخ می دهد، شکستگی استخوان های سزاموئید می تواند منجر به لنگش مزمن یا مکرر شود. در کره‌ها، شکستگی‌های تراشه آپیکال کوچک (بالای استخوان) معمولاً با درمان مناسب (استراحت و بانداژ حمایتی) پیش آگهی خوبی دارند، اما در جایی که قطعات بزرگ یا قاعده‌ای (پایین استخوان) هستند، پیش آگهی چندان خوب نیست.

شکستگی استخوان های توپ نیز معمولاً طولی است و می تواند تا مفصل جنین انتشار یابد. بنابراین همان نظراتی که برای شکستگی های پاسترن اعمال می شود. گاهی اوقات شکستگی عرضی (از پهلو به پهلو) در نتیجه سقوط یا لگد رخ می دهد. پیش آگهی این شکستگی ها ضعیف است، اگرچه برخی از آنها با موفقیت با استفاده از فیکساسیون جراحی شامل صفحات و پیچ ها ترمیم می شوند.

چرا اسب ها لگد می زنند؟

شکستگی استخوان کارپال (زانو)

بیشتر اینها شکستگی های تراشه ای یا اسلب هستند که در حاشیه جلو یا کناری استخوان ها در مفاصل کارپ رخ می دهند. اگر کوچک باشند، احتمال دارد بدون ایجاد علائم واضح لنگش ایجاد شوند، اگرچه بیشتر آنها منجر به درد و اتساع مفصل می شوند (مفصل با مایع حاوی مواد شیمیایی واسطه التهابی دردناک پر می شود). بسیاری از شکستگی‌های تراشه به خوبی به استراحت پاسخ می‌دهند و گاهی اوقات با تزریق داروهای ضد التهابی به مفصل آسیب‌دیده کمک می‌شود. برخی از تراشه های استخوانی نیاز به برداشتن دارند و اکنون معمولاً می توان با جراحی آرتروسکوپی سریعتر و با آسیب کمتری نسبت به آرتروتومی (باز کردن مفصل جراحی معمولی) نتیجه بهتری به دست آورد. شکستگی‌های اسلب معمولاً باتوجه به اندازه و محل آنها نیاز به برداشت یا تثبیت پیچ جراحی دارند.

شکستگی استخوان های آتل

بسیار شایع و می توانند در حین ورزش یا پس از لگد یا زمین خوردن ایجاد شوند. بیشتر آنها با استراحت بهبود می یابند، اما همیشه یک توده (“آتل”) در جایی که پینه شفابخش تشکیل می شود، باقی می گذارند. گاهی اوقات شکستگی آتل التیام نمی یابد (عدم جوش خوردن) و لازم است قسمت پایینی استخوان آسیب دیده برداشته تا درد یا ناراحتی ناشی از آن کاهش یابد.

شکستگی استخوان رادیوس (استخوان ساعد) و درشت نی (استخوان ران)

شکستگی های ناقص یا استرسی در این مکان ها در اسب های جوان عملکرد شایع و بهبودی کامل با استراحت امکان پذیر است. تشخیص دقیق زودهنگام توسط اسکن استخوان هسته ای (سینتی گرافی) برای تایید تشخیص و نظارت بر ترمیم قبل از شروع مجدد ورزش ضروری است، یا احتمال دارد این ها به شکستگی کامل تبدیل شوند. شکستگی های کامل پیش آگهی بسیار بدی دارند.

شکستگی های Olecranon (آرنج) معمولاً در نتیجه یک آسیب پا ایجاد می شوند و بنابراین اغلب مرکب (باز) و خرد هستند. در شکستگی‌های ساده، بسته و بدون جابجایی، گاهی اوقات بهبودی می‌تواند تنها با استراحت رخ دهد، اگرچه بهترین نتایج پس از تثبیت جراحی با قرارگیری یک صفحه و پیچ‌ها برای جمع قطعات به یکدیگر حاصل می‌شود. شکستگی های مرکب یا خرد پیش آگهی ضعیف تری دارند اما می توان برای ترمیم جراحی تلاش کرد.

شکستگی لگن

اینها یکی از علل شایع لنگش اندام عقبی در اسب های جوان هستند. اکثراً با شکستگی های استرسی ناقص شروع می شوند و در صورت تشخیص و استراحت کامل و زمان کافی به طور کامل بهبود می یابند. تشخیص دقیق زودهنگام توسط اسکن استخوان هسته ای (سنتی گرافی) برای تایید تشخیص و نظارت بر ترمیم قبل از شروع مجدد ورزش ضروری است. برخی از شکستگی های لگن به اشتباه به عنوان آسیب عضلانی تشخیص داده می شوند. متأسفانه شکستگی‌های کامل و جابجا شده لگن اغلب به دلایل انسانی نیاز به اتانازی دارند.

راه تشخیص شکستگی در اسب ها چیست؟

معاینه بالینی دقیق مهمترین نقطه شروع شکستگی در اسب ها است. اکثر شکستگی‌های اندام باعث لنگش می‌شوند، اگرچه این می‌تواند باتوجه به نوع شکستگی و محل آن، از خفیف تا غیر تحمل وزن متفاوت باشد. معمولاً مقداری التهاب در ناحیه آسیبی و در هنگام لمس یا دستکاری استخوان درد وجود دارد. در شکستگی های استرسی و برخی شکستگی های ناقص ممکن است هیچ علامت خارجی به جز لنگش خفیف بروز نکند.

این موارد احتمال دارد به بلوک های عصبی (محلول بیهوشی تزریقی روی یک عصب خاص برای حساسیت زدایی ناحیه آناتومیکی خاص که معمولاً توسط عصب حساس می شود) نیاز پیدا کند تا منبع درد را تعیین کند.

برای تشخیص دقیق اکثر شکستگی ها، معاینات رادیوگرافی (اشعه ایکس) ضروری است. برای شکستگی‌های ظریف‌تر، آزمایش‌های اسکن استخوان هسته‌ای (سینتی‌گرافی) می‌تواند به محلی‌سازی شکستگی کمک کند. اسکن اولتراسوند برای شکستگی استخوان در اندام فوقانی که ممکن است رادیوگرافی امکان پذیر نباشد، مانند لگن و استخوان ران، مفید است.

شکستگی در اسب ها چگونه درمان می شود؟

همه شکستگی ها به کاهش و ثبات (بدون حرکت بین قطعات) و استراحت نیاز دارند تا ترمیم شوند. برای برخی از انواع ساده و ناقص شکستگی های استخوان اندام تحتانی اسب، بانداژ، فایبرگلاس یا حتی گچ یا اسپلینت پاریس می تواند ثبات کافی را ایجاد کند.

در شکستگی‌های پیچیده‌تر، به‌ویژه استخوان‌های اندام بالاتر که بانداژ، گچ‌گیری و آتل‌ها را نمی‌توان با موفقیت به کار برد، تثبیت جراحی، با استفاده از پیچ، صفحه، پین یا سیم برای نگه‌داشتن قطعات در کنار هم مورد نیاز است.

شکستگی‌های تراشه‌ها و دال‌های کوچک داخل مفاصل احتمال دارد با موفقیت با استفاده از جراحی آرتروسکوپی (” سوراخ کلید “) برداشته شوند. انتخاب روش درمان به محل و نوع شکستگی، سن و استفاده از اسب و ملاحظات مالی بستگی دارد.

علیرغم تمام تلاش‌ها، برخی از شکستگی‌های پیچیده، به‌ویژه شکستگی‌های مرکب (باز) و آنهایی که مفاصل و استخوان‌های اندام فوقانی را درگیر می‌کنند، غیرقابل ترمیم باقی می‌مانند و برای انجام اتانازی در زمینه‌های انسانی نیاز دارند.

برخلاف انسان‌ها که می‌توان به آنها دستور داد در رختخواب استراحت یا از عصا استفاده کنند تا وزنی روی پا نداشته باشند، اسب‌ها باید بتوانند بلافاصله پس از تلاش برای ترمیم جراحی از پاهای خود استفاده کنند. این گاهی اوقات فشارهای غیرممکنی را بر شکستگی های تحت جراحی در قسمت جلویی یا عقبی پا وارد می کند.

چرا اسب ها دراز می کشند؟