شایع ترین علل ریزش مو در بز ها

ریزش مو در بز ها یکی از مشکلات رایجی است که صاحبان و پرورش دهندگان بز با آن مواجه خواهند شد. دلایل زیادی برای ریزش موی بزها وجود دارد. مطمئناً بزها ممکن است موهای شان به صورت فصلی بریزند. به این ریزش فصلی می گویند. در فصول بسیار سرد یا زمستان های سخت، موهای ضخیم می رویند تا بدن خود را عایق کنند و گرما را حفظ کنند. وقتی فصل گرما فرا می رسد، برای جلوگیری از گرمازدگی و کمک به تنظیم دمای بدن، مقداری از موهای خود را می ریزند.

همچنین علت دیگری برای ریزش مو در قسمت های خاصی از بدن بزها وجود دارد. به عنوان مثال، اگر ریزش مو در اطراف صورت، چشم و گوش آنها مشاهده کردید، ممکن است از گال رنج ببرند. بدون درمان فوری، پوست اطراف نواحی عفونی نیز پوسته پوسته می شود.

6 دلیل ریزش مو در بز ها

مانند سایر حیوانات، بزها به دلیل عواملی غیر از ریزش فصلی مستعد ریزش مو هستند. این عوامل ممکن است داخلی و خارجی باشند. ریزش طبیعی مو دلیلی برای نگرانی نیست. اما ریزش بیش از حد مو مطمئناً نشانه یک وضعیت جدی است. در اینجا شش دلیل برای ریزش موی بزها آورده شده است:

مشکلات پوستی انگلی

یکی از شایع ترین مشکلات پوستی انگلی که در بزها یافت می شود، جرب است. جرب درماتیت شدید ناشی از هجوم شپش و کنه ایجاد می شود. این بسیار مسری است و می تواند کل گله را سریعتر از هر بیماری دیگری آلوده کند.

انواع مختلف جرب می تواند علائم مختلفی ایجاد کند. با این حال، علائم بالینی معمولی این مشکلات پوستی انگلی شامل آسیب پوشش، بی قراری، خاراندن بیش از حد، مالش، خستگی، آسیب پوست، تحریکات و نرخ رشد ضعیف در بزغاله ها می باشد.

انگل دیگری که می تواند به سلامت بز آسیب برساند شپش است. شپش را می توان روی پوست بز یافت و اندازه آن حدود 0.02 تا 0.3 اینچ است.

دو نوع شپش وجود دارد. شپش مکیدن و شپش جویدن. شایع ترین شپش های مکنده و جویدنی که در بزها یافت می شود شپش قرمز ( Bovicola caprae ) و شپش مکنده بز Linognathus stenopsis است. علائم شپش در بزها تحریک، بی قراری و خراش شدید است که می تواند منجر به زخم شود.

عفونت های پوستی باکتریایی

عفونت‌های پوستی باکتریایی در بزها عمدتاً توسط سیستم‌های داخلی بدن یا عوامل خارجی مانند محیطی که در آن زندگی می‌کنند ایجاد می‌شود. باکتری‌های مضر پوست بزها را در صورت وجود زخم باز یا محیط مناسب که باعث رشد این میکروارگانیسم‌ها می‌شود، آلوده می‌کنند.

برخی از عفونت‌های باکتریایی پوستی رایج که در بزها یافت می‌شوند، درماتیت استافیلوکوک و درماتوفیلوز هستند. درماتیت استافیلوکوکی یک عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس است . این باکتری می تواند باعث ضایعات پوستی در اطراف چشم، گوش و سر شود.

برای بزهای آلوده ای که تازه زایمان می کنند، جوش ها و وزیکول های تاول مانند روی پستان و پستان آنها دیده می شود. اگر پستان عفونی شده باشد، برای جلوگیری از انتشار این باکتری باید بز را آخرین شیر دوشید. تمامی بزهای آلوده نیز باید قرنطینه و از بقیه گله جدا شوند.

درماتوفیلوز، همچنین به عنوان سوزش باران شناخته می شود، توسط Dermatophilus congolensis ایجاد می شود . این عفونت می تواند باعث تشکیل آبسه، پوسته پوسته شدن و ریزش مو در اطراف پوزه، گوش، صورت و دم شود.

برخی از پوسته های کوچک روی نواحی آسیب دیده را می توان به راحتی جدا کرد تا ضایعات عفونی برای درمان بیشتر آشکار شود. این عفونت همچنین می تواند باعث ایجاد ضایعات در اندام ها و ساق پاهای بز شود. به آن “پای توت فرنگی” می گویند.

مانند هر عفونت دیگری، بزهای آلوده باید از بقیه گله جدا شوند. تامین سرپناه مناسب در طول فصل باران نیز برای جلوگیری از رطوبتی که می تواند روند بهبود را کندتر کند، مهم است.

پس از استفاده از آنتی بیوتیک یا پماد موضعی آنتی بیوتیک روی بزها، حفظ یک رژیم غذایی متعادل برای جلوگیری از عود عفونت مهم است.

عفونت قارچی

عفونت های قارچی پوست بز عمدتاً توسط کرم حلقوی ایجاد می شود. اگرچه اصطلاح رایج مورد استفاده کرم حلقوی است، اما این عفونت که درماتوفیتوز نیز نامیده می شود، توسط نوع خاصی از قارچ های پوست دوست به نام درماتوفیت ایجاد می شود.

برخی از گونه‌های درماتوفیت‌های موجود در بز عبارتند از Tricophyton verrucosum، Microsporum canis، T. mentagrophytes و  T. gypseum.

علائم بالینی معمول عفونت قارچی ریزش مو با پوسته پوسته پوسته و پوسته پوسته و تحریک شده است. نواحی متداول تحت تأثیر این قارچ ها گوش، صورت و گردن هستند.

خارش شدید نیز رخ می دهد که منجر به بی قراری و آسیب ناشی از خاراندن زیاد می شود. هنگام مواجهه با درماتوفیتوز باید اقدامات حفاظتی انجام شود زیرا این بیماری برای انسان مسری است. این عفونت معمولاً با کشت پوست و موی بزهای مبتلا تشخیص داده می شود.

تغییرات هورمونی، یکی دیگر از علل ریزش مو در بز ها

در دوران بارداری، بزها به دلیل عدم تعادل هورمونی و تغییرات فیزیولوژیکی در بدن، موهای خود را می ریزند. اگرچه این اتفاق ممکن است برای هر بزی رخ ندهد، عدم تعادل هورمونی می تواند باعث ریزش مو شود .

همچنین دوره شیردهی در بزها یکی از عوامل مؤثر در کمبود مواد مغذی است که در آن سطح کلسیم و سایر مواد معدنی کاهش می یابد. این امر منجر به حفظ و رشد ضعیف مو می شود.

عدم تعادل هورمونی همچنین می تواند ناشی از استرس به دلیل انزوا از گله، پرستاری، شوخی و مسائل روانی باشد. در این حالت، نواحی خمی که در آن ریزش مو رخ می دهد در پشت و شانه ها خواهد بود.

یک هورمون استرس که از عملکرد غیرطبیعی تیروئید و آدرنال ناشی می شود نیز ممکن است منجر به ریزش مو در بزها شود.

ریزش موی ضربه ای

یکی دیگر از دلایل احتمالی ریزش مو نیز می تواند ناشی از ضربه به پوست باشد. هنگام چرا، بزها معمولاً صدمات جزئی ناشی از خراش را تجربه می کنند. برخی از زخم ها نیز می تواند در اثر دعوا با بزهای دیگر ایجاد شود.

در برخی موارد، آسیب های وارده به خود می تواند منجر به ریزش مو شود. هنگامی که بدن خود را به طور مکرر بر روی نرده ها یا اشیاء صلب اطراف خود می مالند، ممکن است تحریک و آسیب های پوستی ایجاد شود.

کرم حلقوی در بزها

کرم حلقوی یک کرم نیست، بلکه یک عفونت قارچی است. بزهای مبتلا به طور کلی موهای خود را به صورت تکه‌های دایره‌ای روی گردن، گوش‌ها و صورت از دست می‌دهند و مدام خارش می‌کنند. از آنجایی که کرم حلقوی می‌تواند به دام‌های دیگر و همچنین افراد، سگ‌ها و گربه‌ها سرایت کند، هنگام درمان این بیماری همیشه از دستکش استفاده کنید. چون خیلی مسری است، همه بزهای گله را درمان کنید. دامپزشک شما می تواند درمان های موضعی را توصیه کند که ممکن است حاوی ید یا کلرهگزیدین باشد. همچنین مهم است که تجهیزاتی مانند برس ها یا قلاب های سم را که بین بزها مشترک است، استریل کنید.

ریزش مو در شیردهی

اگر بز در دوران شیردهی شروع به ریزش مو کند، ممکن است ناشی از تغییرات هورمونی باشد که بدن او پس از زایمان تجربه می کند. اگر تا زمانی که بچه هایش از شیر گرفته می شوند موهای او شروع به رشد نکردند، با دامپزشک خود تماس بگیرید تا او را معاینه کند.

سوء تغذیه

کمبود مواد مغذی ضروری نیز می تواند منجر به ریزش مو در بزها شود. دوره زمانی که بزها کمبود ویتامین ها یا مواد معدنی خاصی دارند در فصل زمستان است که بیشتر یونجه می خورند .

اما شایع ترین کمبود مواد معدنی که به رشد ضعیف و ریزش مو در بزها کمک می کند کمبود روی است. علائم کمبود روی در بزها ترشح بیش از حد بزاق، اندام‌های متورم و سفت، تغییر شکل سم، پوسته پوسته شدن پوست و کم اشتهایی است. ریزش مو در بزهایی که فاقد روی در رژیم غذایی خود هستند نیز بروز پیدا می کند.

با این حال، همه کمبودهای روی ناشی از رژیم غذایی نامناسب نیست .برخی از پرورش دهندگان و صاحبان بز نیز مکمل های کلسیم زیادی به بزهای باردار می دهند. مصرف بیش از حد کلسیم می تواند منجر به جذب ضعیف روی شود. برای حل این موضوع باید مقدار کلسیم را به تناسب میزان روی در جیره بزها کاهش داد و مجدداً متعادل کرد.

سخن آخر

دلایل زیادی برای ریزش مو در بز وجود دارد، چه داخلی و چه خارجی. اگر مطمئن نیستید، بهترین اقدام برای تشخیص این مشکل مراجعه سریع به نزدیکترین دامپزشک است. آخرین چیزی که می خواهید عوارضی مانند عفونت های انگلی و باکتریایی است که می تواند منجر به درمان های پزشکی گران قیمت شود.

اگر بز شما در حال ریزش مو باشد، هجوم انگل یا بیماری احتمالاً علت اصلی آن است. ریزش مو که از نظر علمی آلوپسی نامیده می‌شود، می‌تواند ناشی از ضربه‌های وارده به خود، مانند خاراندن مداوم بز روی حصار یا اشیاء دیگر باشد. اگر بز شما دچار آلوپسی شد با دامپزشک خود تماس بگیرید. تا زمانی که متوجه نشدید که چه چیزی باعث این مشکل شده است، هنگام دست زدن به بزهای خود از دستکش یکبار مصرف استفاده کنید. برخی از شرایط که باعث آلوپسی می شوند، بیماری مشترک بین انسان و دام هستند، به این معنی که می توانند از حیوانات به انسان ها منتقل شوند.