رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
رشد غیر طبیعی آرنج در سگ های نژاد بزرگ و متوسط بیشتر بروز می کند، اما دامپزشکان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث آن می شود. ممکن است برخی از عوامل غذایی، به ویژه رژیم غذایی سرشار از کلسیم و مکمل های ویتامین D عامل خطر بروز آن باشد.
دیسپلازی آرنج معمولاً در سال اول زندگی سگ مشخص می شود، اما در برخی موارد سگ ها تا میانسالی علائمی از خود نشان نمی دهند.
سه استخوان رادیوس، اولنا و استخوان بازو با هم ترکیب می شوند و مفصل آرنج را روی ساق جلوی سگ تشکیل می دهند. الگوهای رشد غیرطبیعی در میان هر یک از استخوان ها می تواند منجر به درد و در نهایت تخریب مفصل و آرتریت شود. به این وضعیت دیسپلازی آرنج می گویند.
در سگ ها، شرایط مختلفی وجود دارد که باعث دیسپلازی آرنج می شود. رشد نامناسب می تواند منجر به اتصال نامناسب صفحات رشد و تکه تکه شدن خارهای استخوانی شود،.یا رشد نامناسب غضروف ممکن است ساییدگی و پارگی مفصل را افزایش دهد.
انواع مختلف دیسپلازی آرنج همگی علائم مشابهی مانند درد، التهاب و لنگش دارند. مشکل ممکن است فقط در یک پا ایجاد شود یا دو طرفه باشد.
اکثر موارد را می توان با جراحی درمان کرد، اما بسیاری از سگ ها ممکن است به طور کامل عملکرد طبیعی خود را به دست نیاورند. سگ هایی که در مراحل اولیه بیماری تشخیص داده نمی شوند، اغلب دارای سطوح بالاتری از انحطاط مفصل هستند و کمتر قابل درمان هستند.
اگر استخوان های پای جلویی سگ به طور غیر طبیعی رشد کند، این وضعیت می تواند تحرک آنها را محدود کند و باعث درد و التهاب شود. دامپزشکان به این دیسپلازی آرنج می گویند. بدون درمان، منجر به دژنراسیون مفصل و شروع زودرس آرتریت می شود.
علائم رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر سگ خود را نزد دامپزشک ببرید:
- درد
- التهاب مفاصل
- راه رفتن نامتقارن
- عدم تمایل به ورزش
- ناتوانی در گسترش مفصل آرنج
- لنگش در یک یا هر دو اندام جلویی
- سفتی به خصوص بعد از دراز کشیدن
- انحطاط مفصل و آرتریت پیشرونده در پاهای جلویی
انواع رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
چهار نوع مختلف دیسپلازی آرنج وجود دارد که ممکن است به طور جداگانه یا با هم رخ دهد:
- Osteochondritis dissecans (OCD یاOD): فلپ غضروف به طور جزئی یا کامل از مفصل جدا شده است.
- فرآیند آنکونئال غیر متحد (UAP):عدم بسته شدن صفحه رشد بین اولنا و فرآیند آنکونئال
- ناهماهنگی مفصل آرنج (INC) : استخوان ها به طور نامتقارن رشد می کنند و به خوبی روی هم قرار نمی گیرند.
- فرآیند کورونوئید داخلی تکه تکه شده (FMCP) : شعاع از استخوان زند کوتاهتر می شود و به کورونوئید داخلی فشار وارد می کند و باعث تکه تکه شدن می شود.
FCP شایع ترین شکل دیسپلازی آرنج در سگ ها
در این بیماری، تکه‌ای از استخوان و غضروف یکی از استخوان‌های مفصل آرنج (اولنا) جدا شده و از موقعیت معمول خود جدا می‌شود. اندازه این قطعه (“FCP”) می تواند از نصف عدس تا نصف بادام زمینی متفاوت باشد! این قطعه ممکن است جابجا نشود یا جدا شود و سپس مالش داده و باعث تحریک سطوح غضروف مقابل در مفصل جنبه داخلی شود و باعث آسیب بیشتر و آرتروز اولیه شود.
در بسیاری از موارد، با وجود FCP و آسیب در قسمت داخلی، ممکن است جنبه خارجی مفصل طبیعی باشد. این بیماری “بیماری کمپارتمان داخلی” نامیده می شود. در موارد شدیداً آسیب دیده، غضروف ممکن است ساییده شود و سطوح استخوانی در معرض ساییده شدن به یکدیگر باعث درد و ناراحتی شود.
علت FCP ناشناخته است. تئوری‌های رایج شامل ناهنجاری‌های نرخ رشد بین رادیوس و اولنا، دو استخوان از سه استخوانی است که مفصل آرنج را تشکیل می‌دهند. مفصل آرنج یکی از پیچیده ترین مفاصل بدن است و این سه استخوان باید دقیقاً به هم برسند. این اجازه می دهد تا نیروها به طور مساوی در سراسر مفصل توزیع شوند و از آسیب به غضروف و استخوان جلوگیری شود. اگر مفصل آرنج کاملاً منطبق نباشد، غضروف فرسوده می‌شود و حتی ممکن است استخوان زیرین ترک بخورد (به اصطلاح فرآیند کرونوئید شکافدار). تناسب ضعیف و ناهماهنگی استخوان های مفصل آرنج اغلب به عنوان ناهماهنگی نامیده می شود.
علل رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
دیسپلازی آرنج در برخی از نژادها شایع تر است، اما می تواند در هر سگی ایجاد شود. دامپزشکان معتقدند برخی از عوامل سبک زندگی ممکن است به این مشکل کمک کنند. در نژادهای متوسط تا بزرگ بیشتر رایج است
- FMCP : لابرادور، سگ کوهستانی برن، روتوایلر، ژرمن شپرد
- OD : رتریورها، نیوفاندلندرز
- UAP : ژرمن شپرد، خونگرم، باست، سنت برناردز، گریت دینز
- INC : سگ های کوهستانی برن، نژادهای کندرودیستروفیک (سگ هایی با اندام کوتاه شده)
تشخیص رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
دامپزشک علائم التهاب سگ شما را بررسی می کند و دامنه حرکت مفصل را آزمایش می کند. لنگش و راه رفتن غیرطبیعی را می توان از طریق ضبط تلفن همراه نشان داد. دامپزشک در مورد نژاد و سابقه خانوادگی سگ شما سؤال می کند، به خصوص برای سگ هایی که در سال اول زندگی آنها معمولاً دیسپلازی آرنج آشکار می شود.
اشعه ایکس از مفصل گرفته خواهد شد. این تصاویر درجه دژنراسیون مفصل و گاهی اوقات نوع دیسپلازی آرنج را نیز نشان می دهد. UAP اغلب در عکس اشعه ایکس قابل مشاهده است، اما قطعات استخوان و غضروف جابجا شده که با FMCP و OD وجود دارند ممکن است دشوارتر باشد. ممکن است برای تشخیص این شرایط، سی تی اسکن و یا MRI تجویز شود.
درمان رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
جراحی رایج ترین درمان برای دیسپلازی آرنج است. FMCP و OD معمولاً با جراحی آرتروسکوپی کم تهاجمی قابل درمان هستند. برای این جراحی فقط یک برش کوچک لازم است و ابزاری برای استخراج قطعه استخوان یا قطعه غضروف شل وارد می شود.
UAP معمولاً به جراحی تهاجمی تری نیاز دارد. در برخی موارد، کل فرآیند آنکونئال قوطی برداشته می شود. در برخی دیگر پیچ هایی برای اتصال مجدد صفحه رشد وارد می شود.
انواع مختلفی از جراحی های ترمیمی ممکن است برای تنظیم مجدد استخوان ها برای INC لازم باشد.
با توجه به وسعت جراحی، ممکن است سگ شما به مدت 2 تا 6 هفته محبوس شود. جراحی آرتروسکوپی زمان بهبودی سریعی دارد، اما سایر انواع جراحی و بازسازی مفاصل زمان بیشتری طول خواهد کشید.
در برخی موارد، اگر علائم بسیار خفیف باشند، یا اگر دژنراسیون مفصل بسیار شدید باشد و احتمال کمی برای بازسازی موفقیت آمیز آرنج وجود داشته باشد، ممکن است دامپزشک جراحی را توصیه نکند.
NSAIDهای روزانه ممکن است برای کاهش درد و التهاب تجویز شوند و سگ باید وزن کم داشته باشد و ورزش را محدود کند.
بازیابی رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
حدود 60 درصد از سگ های مبتلا به UAP پس از جراحی به عملکرد طبیعی خود باز می گردند. حدود 75 درصد از سگهای مبتلا به OD و FMCP عملکرد آرنج را بهبود می‌بخشند، اما هر بهبودی به میزان دژنراسیون موجود در مفصل بستگی دارد.
بیشتر سگ‌ها بهبودی خواهند داشت، اما ممکن است همچنان تحرکشان کاهش یابد. احتمالاً در سنین پایین‌تر از حد معمول به آرتروز در مفصل مبتلا می‌شوند. حفظ وزن کم و محدود کردن فعالیت هایی که می تواند به مفصل فشار وارد کند بسیار مهم است.
آب درمانی می تواند شکل مفیدی از ورزش های بدون تحمل وزن باشد. مکمل های غذایی امگا 3 و گلوکزامین می توانند به کاهش آرتروز کمک کنند. رژیم های غذایی نسخه ای نیز برای این منظور موجود است.
چگونه سگ را تشویق کنیم غذا بخورد؟
پیشگیری رشد غیر طبیعی آرنج در سگ ها
مصرف بیش از حد مواد مغذی که باعث رشد سریع می شود می تواند بر ایجاد دیسپلازی آرنج تأثیر بگذارد. از پرورش حیوانات مبتلا خودداری کنید، زیرا این یک ویژگی ژنتیکی است. اگر سگ شما مبتلا به دیسپلازی آرنج است، باید عقیم شود و در صورت وجود، باید این حادثه را به پرورش دهنده ای که سگ خود را خریدید، گزارش دهید. از تکرار زاد و ولد سگگ های بیمار که منجر به تولد فرزندان بیمار و مبتلا می‌شود، خودداری کنید.
کنترل وزن یکی از جنبه های مهم کاهش بار و استرس روی مفاصل دردناک است. ممکن است داروهایی برای به کاهش درد و کاهش التهاب تجویز شود. همچنین ممکن است برای کند کردن پیشرفت تغییرات آرتریت، و برای محافظت از غضروف مفصل، داروها تجویز شود.
سگ هایی که از نظر نژادی در معرض خطر هستند می توانند از رژیم غذایی کم کلسیم و ویتامین D برای جلوگیری از ایجاد مشکل بهره مند شوند. برخی از مطالعات نشان می دهد که مقادیر زیادی از این مواد مغذی در غذای سگ می تواند به این وضعیت منجر شود. معاینات و نظارت منظم نیز می تواند به تشخیص دیسپلازی آرنج قبل از اینکه غیر قابل درمان شود کمک کند.
سخن آخر
دیسپلازی آرنج وضعیتی است که در اثر رشد غیر طبیعی سلول ها، بافت ها یا استخوان ها ایجاد می شود. این بیماری با یک سری از چهار ناهنجاری رشدی مشخص می شود که منجر به ناهنجاری و دژنراسیون مفصل آرنج می شود. این شایع ترین علت درد آرنج و لنگش و یکی از شایع ترین علل لنگش اندام جلویی در سگ های نژاد بزرگ و غول پیکر است. لابرادور رتریورها، روتوایلرها، گلدن رتریورها، سگهای ژرمن شپرد، سگهای کوهستانی برنیز، چاو چاوها، کولیهای ریشدار و نژادهای نیوفاندلند بیشترین آسیب را دارند. سن شروع علائم بالینی معمولاً 4 تا 10 ماهگی است و تشخیص معمولاً در حدود 4 تا 18 ماهگی انجام می شود. یک نوع از این عارضه بیشتر نرها را تحت تأثیر قرار می دهد تا ماده ها را.
