لنگش در گاوها را چگونه درمان کنیم؟

درمان لنگیدن در گاوها، به علل اصلی آن بستگی دارد. درمان لنگیدن به خصوص در گاوهای شیری اهمیت بسیار زیادی دارد. بر اساس آنچه که در مقاله علل لنگیدن گاو عنوان کردیم، لنگش در گاوها علت های زیادی دارد. بر اساس این علل، کاربردی ترین درمان ها در گاو هایی که دچار لنگش شده اند، متنوع است. اما راهکارهای درمانی در بسیاری از بیماری های پا با هدف کاهش درد و تشویق به بهبودی مشترک است و عبارتند از:

• حمام پا. حمام پا، نه تنها برای پیشگیری از لنگش مفید است بلکه می تواند برای درمان آن نیز استفاده شود.
• کنترل درد. با دامپزشک خود در مورد گزینه های مختلف تسکین و کنترل درد مشورت کنید.
• بلوک پا. اینها برای درمان یک پنجه آسیب دیده استفاده می شود، یک بلوک به پنجه مجاور متصل می شود و پنجه آسیب دیده را بی حرکت نگه می دارد. با این حال، اگر حیوان دوباره در یک محیط نامناسب قرار بگیرد، استفاده از بلوک فایده چندانی ندارد.

درمان لنگی پا در گاو با علل لامینیت

عوامل مکانیکی افزایش دهنده خطر ابتلا به لامینیت در گاوها شامل سیستم های نگهداری و عوامل مدیریتی است که باعث کاهش مدت زمان خوابیدن و افزایش فشار بر روی پاها می شود، از جمله:

• شرایط مناسب برای فضای اتاقک
• استفاده از مواد ملافه مخصوص در اتاقک
• طراحی اتاقک و در نظر گرفتن آسایش کلی گاو
• تغییرات ناگهانی در گاوداری ها، به ویژه هنگام زایمان

عوامل تغذیه ای نیز در زمینه بروز و ابتلا گاوها در لامینیت نقش دارند. این عوامل عبارتند از:

• رژیم های غذایی حاوی نشاسته و فیبر کم، منجر به شکمبه اسیدوز می شود.
• روش ارائه خوراک. مقادیر زیادی کنسانتره در یک زمان می تواند منجر به بروز اسیدوز شود.
• تغییرات ناگهانی و عمده رژیم غذایی در هنگام زایمان، به ویژه از رژیم های غذایی با غلظت کم به زیاد
• وضعیت گاو در هنگام زایمان، به نحوری که گاوها اشتهای کمتری برای علوفه دارند و بنابراین بیشتر مستعد شکمبه اسیدوز و یا از دست دادن وضعیت بدن هستند.

درمان لنگی پا در زخم کف پا

درمان سم آسیب دیده از فشار و وزن زیاد بر روی ناحیه زخم و آسیب دیده پیشگیری می کند. ضد میکروب ها فقط در صورت وجود شواهدی از عفونت باید مورد استفاده قرار بگیرند، علاوه بر این، زخم کف پا یک بیماری بسیار دردناک است و استفاده مناسب از مسکن های غیر استروئیدی همیشه باید با دقت صورت بگیرد.

درمان لنگش گاو به علت بیماری خط سفید

در صورت تشخیص بیماری خط سفید، باید چرک آزاد و هرگونه ماده خارجی تخلیه شود. استفاده از ضماد می تواند در تشخیص عفونت بسیار مفید باشد. اگر آزادسازی مواد آلوده باعث بهبود فوری و قابل توجه شود، استفاده از داروهای ضد درد غیر استروئیدی باید مورد توجه قرار گیرد.

درمان دوغاب

رشد غیر طبیعی شاخ باید برداشته شود و شاخ به سمت سطح شکم شیب پیدا کند. برای اطمینان از تحمل وزن باید هر دو سم پا را پارچه کرد. از تمیز بودن سم اطمینان حاصل کنید و حیوان را روی ملافه های تمیز جدا کنید تا زمانی که شاخ در معرض آن سفت شود. اگر پاشنه دوغاب مشكل شايعي در مزرعه است، بايد حيوانات را به طور مرتب با مس يا سولفات روي تمیز کرد تا باكتري ها از بين بروند. اطمینان حاصل کنید که تمام معابر، حیاط ها و سایر سطوح راه رفتن تمیز و خشک نگه داشته شده اند. آهک می تواند در اطراف دهانه های آب و سایر مناطق مرطوب و گل آلود مفید باشد. زیرا در تابستان به بهبود و اصلاح شاخ کمک می کند. آنتی بیوتیک معمولاً مورد نیاز نیست.

درمان درماتیت انگشتی

راهکار های درمانی  درماتیت انگشتی مبتنی بر درمان موضعی زخم ها به تنهایی یا درمان موضعی با استفاده از حمام پا باید صورت بگیرد . به نظر نمی رسد که درمان سیستمیک با داروهای ضد میکروبی پاسخ مناسبی برای این وضعیت باشد.

درمان موضعی باید همراه با تمیز کردن و استفاده از اسپری های ضد میکروبی صورت بگیرد. این روش نیاز به مهار مناسب، بالا بردن پا برای بررسی و تمیز کردن ضایعه و سپس اعمال درمان موضعی دارد. به نظر می رسد در صورتی که اجازه خشک شدن و استفاده از برنامه دوم داده شود، درمان بسیار موثر است، سپس گاو  می تواند برای مدتی در حیاط تمیز بایستد . درمان با اسپری تتراسایکلین به طور کلی می تواند موثر باشد.

در گله هایی که شیوع شدید DD رخ می دهد، استحمام پا می تواند مناسب ترین راه برای درمان و کنترل بیماری باشد. گاوهایی که ضایعات دردناکی دارند باید معالجه شوند و یک برنامه کوتاه استحمام پا می تواند به کنترل شدن شرایط کمک کند.

محلول های غیر آنتی بیوتیکی حمام پا که نشان داده شده تاثیری در کاهش شدت ضایعه دارند، سولفات مس، فرمالین و اسید پراستیک هستند. با این حال، این ترکیبات نیز بدون مشکل نیستند.

کنترل DD باید بر روی امنیت زیستی خوب و کنترل سایر بیماریهای پا باشد.حیوانات ناقل و آنهایی که ضایعات مزمن دارند باید شناسایی و درمان شوند.

• اطمینان حاصل کنید که از حمام های پا به طور موثر استفاده می شود.
• مسکن تلیسه های تازه گوساله شده در حیاط های کاه برای 4-6 هفته اول پس از زایمان احتمال دارد در پیشگیری از بیماری موثر بوده و از نظر سلامت تلیسه در مناطق دیگر مفید باشد.

درمان بیماری های پا

حیوانات مبتلا باید جدا شوند تا از شیوع آن پیشگیری شود. حیوانات مبتلا، با استفاده از ملافه های تمیز و خشک، به مراتع مرتفع و زهکشی شده انتقال داده می شوند. موارد خفیف احتمال دارد خود به خود بهبود یابد، اما این  موارد نادر است. موارد درمان نشده غالباً پیشرونده شده و بر روی مفصل و سایر بافتهای بالای پا تأثیر می گذارد و درمان پس از آن دشوار است.

پا باید تمیز شود و بافت نکروزه و هر جسم خارجی برداشته شود. پاسخ به درمان ضد میکروبی تزریقی معمولاً برای درمان زودرس خوب است، در حالی که بهبودی در طی دو تا چهار روز رخ می دهد. با این حال، در موارد نادیده گرفته شده بهبودی می تواند 30 تا 45 روز طول بکشد.

استحمام منظم پا می تواند به کنترل این وضعیت کمک کند. روی و سولفات مس به عنوان باکتری استات عمل می کنند اما حمام پا با این مواد شیمیایی احتمال دارد به عنوان راهی برای انتشار عفونت در گله عمل کند. قبل از شروع عمل حمام پا در گله، همیشه باید با دامپزشک مشورت شود.

درمان آرتروز سپتیک

آسیب مفصل در گاوها بسیار جدی است و برای بهبود یا نجات، نیاز به درمان بسیار سریع و جراحی دارد. درمان شامل آنتی بیوتیک های سیستمیک و سایر روش های درمانی مانند تخلیه مفصل است. حتی درمان آرتروز سپتیک می تواند شامل قطع عضله یا آرتروز مفصل باشد.

درمان بیماری مفصل

ملافه تمیز در محل نگهداری گوساله بسیار مهم است. اطمینان حاصل کنید که گوساله های تازه متولد شده در 24 ساعت اول زندگی، به ویژه در 6 ساعت اول، آغوز کافی دریافت می کنند. بند ناف باید با یک محلول ید قوی درمان شود.

بیماری مفصل بسیار جدی است و نیاز به درمان بسیار سریع و رادیکال با آنتی بیوتیک سیستمیک توسط جراح دامپزشکی دارد.

لنگش و رفاه در گاو ها

لنگش در گاوهای مرتعی کمتر رخ می دهد زیرا آنها مدت طولانی تری دراز می کشند. اما لنگش یکی از بزرگترین مشکلات رفاهی در گاوها است که باعث درد و ناراحتی می شود و اغلب نتیجه محل نگهداری و مدیریت ناکافی است که منجر به کاهش زمان خوابیدن، بهداشت نامناسب و آسیب دیدگی می شود. فشار ناشی از اسکان و تغذیه تلیسه های شیرده در رقابت با گاوهای مسن، آنها را مستعد لنگش می کند. در نتیجه تأثیر لنگش در رفتار و تولید گاو، تعدادی از بیماری های دیگر را می توان بیشتر در گله هایی مشاهده کرد که میزان لنگش زیاد است. بنابراین، پیشگیری و کنترل لنگش همراه با جراح دامپزشکی باید در اولویت هر گله باشد. ثبت وقایع لنگی باید به طور منظم انجام شود و به عنوان بخشی از برنامه بهداشتی گله ارزیابی شود.

برای مقابله صحیح با بیماری، سوابق دقیق مربوط به لنگش را ثبت کنید. سوابق لنگش باید شامل اطلاعات زیر باشد:

• تاریخ ابتلا
• شماره گاو
• درمان ها
• نتیجه درمان
• آسیب اندام ها
• نوع آسیب یا بیماری

سخن آخر

پای هر حیوان خریداری شده باید کاملاً از نظر ضایعات بررسی شود و یک حمام پا در روی یا سولفات مس داده شود. ترجیحاً حیوانات باید از گله ای خریداری شوند که سابقه مشخصی از درماتیت دیجیتال یا پوسیدگی پا ندارد. نگهداری حیوانات در حیاط های کاه در زمستان باید در اولویت باشد. از ملافه و اقدامات بهداشتی کافی استفاده کنید.

• برای کاهش کبودی کف، سطح بتنی را در مزرعه در شرایط مناسب حفظ کنید.
• با استفاده از روال معمولی استحمام و پیرایش پا، از ایجاد ضایعات لنگش پیشگیری کنید.
• با اتخاذ روشهای تغذیه ای که باعث عملکرد خوب شکمبه، به ویژه در اوایل شیردهی می شوند، خطر لامینیت را به حداقل برسانید.
• در صورت استفاده از اطاقک ها، این اتاق ها باید از طراحی و بستر مناسبی برای اطمینان از زمان راحت خوابیدن و پیشگیری از صدمات برخوردار شود.
• از سلامت پا در تلیسه های اولین شیردهی اطمینان حاصل کنید تا لنگش را به حداقل برسانید. آنها ترجیحاً باید در اولین شیردهی جدا از گاوهای مسن و در محوطه های کاهی نگهداری شوند.

منبع:

http://www.beefresearch.ca/research-topic.cfm/lameness-64