پرنده ها

درماتیت کف پای پرندگان

درماتیت کف پای پرندگان

درماتیت کف پای پرندگان یا سوختگی کف پا شناخته می شود. درماتیت کف پا موضوعی رایج در تولید طیور است که میزان شیوع آن معمولاً حدود 20٪ است. اما در بعضی از موارد طیور بعضی اوقات به 100٪ نیز می رسد.

درماتیت Footpad به عنوان از دست دادن یکپارچگی در پوست صفحه پای یک پرنده مشخص می شود. این کار به عنوان یک چالش شیمیایی – مکانیکی، که اغلب به دلیل شرایط بستر مرطوب با سطح pH بالا است شروع و بعدا می تواند به یک چالش عفونی تبدیل شود.

مدیریت درماتیت پا بسیار مهم است، به ویژه هنگامی که پرندگان جوان هستند. زیرا سیستم ایمنی بدن آنها و لایه کراتین روی پاهای آنها کاملاً رشد نکرده و بهبودی ضایعات بیشتر طول می کشد. در برخی موارد، ضایعات ممکن است هرگز به طور کامل بهبود نیابند.

علائم درماتیت کف پای پرندگان

بستر مرطوب عامل مهمی است که باعث ایجاد درماتیت در کف پا می شود. درماتیت Footpad (FPD) بیماری است که با ضایعات روی پای مرغ مشخص می شود. اندازه ضایعات می تواند متفاوت باشد. برخی از عوامل می تواند بر بروز FPD در طیور تأثیر بگذارد. بزرگترین عامل منفرد اثر بسترهای مرطوب ناشی از مقادیر زیاد مدفوع است. تأمین آب، شرایط آب و هوایی، تهویه و حتی خوراک طیور همگی می توانند در بروز سوختگی کف پای آنها تأثیرگذار باشند.

درماتیت با از بین رفتن پوست پا شروع می شود. حتی می تواند شبیه به کثیف شدن پوست باشد که در صورت آسیب دیدن پوست می تواند به زخم های دردناک تبدیل شود. این بیماری با مشاهده لکه های قهوه ای و سیاه ملتهب در پایه پا تشخیص داده می شود.

علل سوختگی کف پا در طیور

درماتیت کف پای پرندگان | دام و پت

بزرگترین علت درماتیت کف پای پرندگان در طیور، آمونیاک در بستر است. شرایط بستر مرطوب می تواند تولید آمونیاک را افزایش دهد، که می تواند در تماس مستقیم با پا یک محیط میکروسکوپ با حدود 11 pH ایجاد کند. بستر به طور طبیعی مرطوب است. اما فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند باعث افزایش آمونیاک و ایجاد سوختگی کف پا در طیور شود.

  • چگالی زیاد موجود در انبار می تواند باعث ایجاد بستر مرطوب و افزایش آمونیاک شود.
  • رژیم های زیاد سدیم یا الکترولیت های زیاد نیز می تواند منجر به بستر مرطوب و در نتیجه تولید بیشتر آمونیاک شود.
  • برنامه های تغذیه ای طیور که دارای پروتئین زیادی هستند باعث افزایش دفع نیتروژن می شود که بعداً در بستر به آمونیاک تبدیل می شود.
  • سایر عوامل خارجی که می توانند باعث درماتیت کف پا شوند، شامل آبخوری های دارای نشت یا تهویه نامناسب است که جریان هوا را برای خشک نگه داشتن بستر ایجاد نمی کند.

عوارض درماتیت کف پای پرندگان

درماتیت کف پا ممکن است فقط با یک درد خفیف برای پرنده شروع شود، اما با شدت گرفتن ضایعه و نفوذ باکتری ها به پوست و ایجاد عفونت ثانویه، درد پرنده افزایش می یابد. این امر منجر به عدم تمایل پرندگان به جابجایی می شود و در نهایت باعث کاهش مصرف خوراک و آب می شود.

پیشرفت زخم های عمیق ممکن است منجر به آبسه های مزمن و فیبروز ساختارهای زیرین مفصل شود. در مرغ ها، ضایعه را نیز می توان در قسمت هاک مشاهده کرد. در موارد شدید، زخم می تواند از راه رفتن طبیعی پرندگان جلوگیری کند. در موارد شدید، ضایعه می تواند به عنوان یک نقطه ورود به عفونت های ثانویه عمل کند، که می تواند منجر به بروز عوارض جدی تر شود.

FPD ممکن است در بین طیور مورد توجه قرار نگیرد زیرا بیشتر کشاورزان پای مرغ را به عنوان یک قسمت زائد می دانند. با این حال، این یک وضعیت دردناک می تواند باعث بروز نارحتی در طیور شوند. حتی به نوبه خود می تواند نشان دهنده شرایط بد محیطی در یک خانه یا مسائل مربوط به خوراک طیور باشد.

تشخیص سوختگی کف پا در طیور

تشخیص و شناسایی FPD در پرندگان آزاد در مزرعه همیشه آسان نیست و علائم آن ممکن است فقط پس از ذبح مشهود شود، درصورتی که مشاهده علائم روی پای پرندگان راحت تر باشد. زیرا اکثر پرندگان پرورش یافته که در مرغداری ها نگهداری می شوند، ممکن است در اثر آسیب های کوچک ناشی از اجسام تیز مانند سنگ، آسیب بیشتری به پاهای خود وارد کنند و منجر به بروز ضایعات FPD شوند. از آنجا که پرندگان پرورش یافته در سنین بالاتر ذبح می شوند، معمولاً ضایعات پوستی آنها بدتر می شوند.

مناطق مرطوب و گل آلود و علوفه، گاهی اوقات می تواند بر روی سطح FPD تأثیر بگذارد. قرار دادن حصیرهای لاستیکی در اطراف محل نگهداری طیور و پوشاندن مناطق بیش از حد گل آلود با شن یا خرده چوب می تواند به كاهش مشكلات كمك كند.

شیوع درماتیت کف پای پرندگان

درماتیت کف پای پرندگان | دام و پت

برای بررسی میزان شیوع این بیماری در بین طیور، لازم نیست که همه پرندگان بررسی شوند. بسته به تعداد طیوری که در محل نگهداری می شوند می توانید یک سری از آنها را جدا کرده و به عنوان نمونه آنها را بررسی کنید. این کار بهتر است با کمک یک فرد دیگری انجام شود. یعنی شخصی پرنده را در آغوش بگیرد. فرد دیگر پای پرنده را تمیز کرده و بررسی کند.

همانطور که توسط Bilgili و همکاران، 1996 و در جدول جدول زیر شرح داده شده است می توان میزان بروز و شدت بیماری را با استفاده از یک سیستم امتیازدهی ثبت کرد. نمره 50 یا بیشتر ثبت شده از معاینه 200 فوت به وضوح نشان دهنده یک مشکل قابل توجه است.

نمره
شرح
0 بدون ضایعات. ضایعات سطحی وجود ندارد یا بسیار کوچک است. تغییر رنگ جزئی در ناحیه محدودی از کف پا، هیپر کراتوز خفیف (ضخیم شدن لایه خارجی پوست) یا ضایعه بهبود یافته.
1 ضایعه خفیف. تغییر رنگ صفحه پا، ضایعات سطحی، پاپیل های تیره و هایپرکراتوز.
2 ضایعه شدید. اپیدرم تحت تأثیر قرار گرفته است، زخم یا دلمه، علائم خونریزی یا پاهای متورم.

راهکارهای درمانی و پیشگیری از درماتیت در کف پای طیور

درماتیت کف پای پرندگان | دام و پت

نگهداری مداوم طیور در بسترهای مرطوب باعث نرم شدن کف پا می شود، و در نتیجه آنها بیشتر در معرض آسیب قرار می گیرند. بر همین اساس، مدیریت بستر و کیفیت محل نگهداری از طیور اولین چیزی است که باید در صورت وجود این بیماری و یا هر مشکلی بررسی شود. بستر طیور، نقش بسیار زیادی از جمله تأمین عایق حرارتی، جذب رطوبت، ایجاد سد محافظتی از زمین و مهمتر از همه اجازه دادن به پرندگان برای نشان دادن رفتار خراشیدن طبیعی خود دارد. محل بستر همچنین باید توانایی جذب رطوبت را داشته باشد. استفاده از بستر های خشک برای به حداقل رساندن FPD بسیار مهم است.

بررسی ها نشان می دهد که شیوع و میزان سوختگی پا در صورت بستر مناسب در دوره پرورش طیور بسیار کمتر است.

همچین انتقال از شرایط بستر مرطوب به خشک باعث بهبود سریع بسیاری از ضایعات و همچنین بهبود رشد در طیور می شود.

برای تهیه بستر مناسب در طیور به این موارد توجه کنید که استفاده از کاه خرد شده به کاه بلند ترجیح داده می شود. تراش چوب نسبت به کاه بلند قدرت جذب بیشتری دارد. قرار دادن کاه به همراه تراشه های چوبی می تواند موثر باشند.

بررسی آبخوری

علت رطوبت بسترها باید بررسی و تشخیص داده شود. نشت آبخوری ها منابع احتمالی رطوبت هستند. استفاده از فنجان های کوچک و پستانک های آب می تواند از مرطوب شدن بستر طیور پیشگیری کند. تعداد آبخوری های استفاده شده در محل نگهداری طیور می تواند مهم باشد. زیرا استفاده از تعداد زیاد آنها می تواند باعث ازدحام بیش از حد طیور و رقابت در اطراف تجهیزات شود که ممکن است باعث افزایش نشت آب و رطوبت بستر شود. علاوه بر آن، فشار آب خیلی زیاد آبخوری ها، می تواند خطر مرطوب شدن کفپوش ها را افزایش دهد.

از طرفی هم، تشخیص و شناسایی علت رطوبت بالا در بستر طیور ممکن است تا حدودی پیچیده باشد. شرایط آب و هوایی، تهویه و حتی خوراک همگی می توانند در بروز این وضعیت تأثیرگذار باشند.

این وضعیت بیشتر در طول زمستان دیده شده است. همچنین ارتباط زیادی با رطوبت نسبی محیط دارد. بررسی ها نشان داده است که وقتی دمای هوا بالاتر از 20 درجه سانتیگراد باشد، افزایش میزان رطوبت در بستر با افزایش میزان درماتیت پد پا همراه خواهد بود.

تغذیه و خوراک

درماتیت کف پای پرندگان | دام و پت

موارد مربوط به خوراک و تغذیه طیور وجود دارد که می تواند از بروز سوختگی کف پا در طیور پیشگیری کند. اینها تا حد زیادی به قوام مدفوع طیور مربوط می شود. بررس ها نشان داده شده که رژیم های غذایی حاوی پروتئین های گیاهی پرندگان را مستعد FPD می کنند.

در پرندگانی که از رژیم های غذایی کاملاً سبزیجات صرفاً بر اساس ذرت و کنجاله سویا تغذیه می کنند. امکان ایجاد درماتیت کف پا و همچنین تولید مدفوع با رطوبت بالا را دارند.

پرندگانی که از رژیم های غذایی با چگالی بالا تغذیه می کنند نیز در نتیجه تولید مدفوع چسبناکتری دارند. آنها بیشتر مستعد FPD هستند.

همچنین نشان داده است که برخی از کربوهیدرات های قابل هضم چسبنده (پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای NSP) از منابع گیاهی، به ویژه کنجاله سویا، ممکن است منجر به بروز FPD شود. چون این رژیم غذایی ممکن است به لایه های اپیدرم و کراتین آسیب برساند.

رژیم های غذایی با محتوای زیاد نمک می تواند باعث ایجاد مدفوع با رطوبت بیشتر شده و شرایط بستر طیور را بدتر کند. در نتیجه خطر ابتلا به درماتیت را افزایش دهد.

مواد مغذی مانند بیوتین، ریبوفلاوین، اسید پانتوتنیک و اسیدهای آمینه گوگرد مانند متیونین بر اجزای ساختاری پوست تأثیر می گذارند. اگرچه شواهد اندکی در مورد فواید مکمل در بروز FPD وجود دارد.

عوامل ژنتیکی

برخی از نژادهای طیور ممکن است به درماتیت، حساس تر باشند. به طور خاص، نشان داده شده است که نژادهای کم رشد نسبت به سویه های که رشد زیادی دارند، کمتر در معرض FPD هستند. از طرفی هم نشان داده شده است که پرندگان نر نسبت به ماده ها حساس ترند.

البته برخی از بررسی ها نشان داده است که احتمال دارد وزن بدن از عوامل خطر مهمتر از جنسیت طیور باشد.

منابع:

https://www.farmhealthonline.com/disease-management/poultry-diseases/footpad-dermatitis/

https://www.poultryproducer.com/health/controlling-footpad-dermatitis-in-poultry/

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا