سگ ها

آزاتیوپرین برای سگ

آزاتیوپرین برای سگ باعث ایجاد نقایص مادرزادی و جهش های ژنتیکی می شود. در سگ های باردار و شیرده و همچنین نرهای مولد باید از مصرف این دارو خودداری شود. اگر این دارو از نظر پزشکی برای سگ شیرده ضروری تشخیص داده شود، توله ها باید فوراً با شیر خشک تغذیه شوند.

آزاتیوپرین یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که برای درمان بیماری های خودایمنی مختلف و پیشگیری از پس زدن اندام در سگ ها استفاده می شود. به طور کلی آزاتیوپرین در واقع نوعی پیش دارو است، و تا زمانی که از طریق یک سری واکنش های شیمیایی متابولیزه نشده، زیست فعال نمی شود. آزاتیوپرین چندین مکانیسم اثر دارد که در درمان آرتریت روماتوئید، سندرم روده تحریک پذیر و کم خونی خودایمنی موفق بوده است.

یکی از راه هایی که آزاتیوپرین پاسخ سیستم ایمنی بدن را مهار می کند، توقف بیوسنتز پورین ها، جزء ضروری برای تقسیم سلولی است. کاهش تقسیم سلولی برای شرایط خاص حیاتی است زیرا می تواند انتشار عفونت را کاهش دهد.

این دارو همچنین تولید آنتی بادی های وابسته به لنفوسیت T را سرکوب می کند. لنفوسیت‌های سلول T سلول‌های دیگر را برای از بین بردن هرگونه تهدیدی تحریک می‌کنند که در مورد سگ خودایمنی، سلول‌های خودشان هستند.

آزاتیوپرین با توقف پاسخ ایمنی، از تخریب بیشتر سلولی و آسیب بافتی پیشگیری می کند. این اثر بازدارنده به ویژه در درمان کم خونی همولیتیک ناشی از سیستم ایمنی مفید است، وضعیتی که در آن بدن گلبول های قرمز خود را از بین می برد.

در نهایت، آزاتیوپرین مانع از تولید آنزیم های تولید کننده پروستاگلاندین می شود. این آنزیم ها مسئول التهاب و درد بوده که دو مورد از شایع ترین علائم در بیماری های خودایمنی هستند.

دوز مصرفی آزاتیوپرین

آزاتیوپرین برای سگ || دام و پت

دستورالعمل دوز معمول آزاتیوپرین برای سگ ها بین 0.5 تا 1 میلی گرم به ازای هر پوند وزن بدن از طریق خوراکی، یک بار در روز است. این دارو را همیشه همراه غذا به حیوان بدهید. مصرف آزاتیوپرین با معده خالی می تواند باعث ناراحتی معده شود.

صاحب حیوان خانگی باید هنگام دادن آزاتیوپرین به سگ ها بسیار احتیاط کنند زیرا این یک سیتوتوکسین شناخته شده است. هنگام برش قرص یا دست زدن به این دارو از دستکش استفاده کنید زیرا احتمال دارد جذب پوست شود. اگر در حال تلاش برای باردار شدن هستید یا احتمال بارداری وجود دارد، از مصرف این دارو خودداری کنید.

اثربخشی دارو

بررسی روی سگ‌های مبتلا به آرتریت مرتبط با خود ایمنی نشان داد که ترکیبی از کورتیکواستروئیدها و آزاتیوپرین علائم را بهبود می‌بخشد و از نظر اثربخشی با لفلونوماید و پردنیزون قابل مقایسه است.

یک مطالعه جداگانه اشاره کرد که آزاتیوپرین در درمان کم خونی همولیتیک ناشی از ایمنی در مقایسه با سایر سرکوب‌کننده‌های ایمنی به ویژه با توجه به خواص سیتوتوکسیک آن کمتر مؤثر است. با این حال، شواهد بیشتری برای تعیین اثربخشی دارو مورد نیاز است.

هزینه آزاتیوپرین برای سگ ها از 35 تا 1 دلار در هر قرص 50 میلی گرمی متغیر است. حتی هزینه های دارو احتمال دارد بسته به داروخانه و هزینه مراقبت های دامپزشکی در منطقه متفاوت باشد.

شایع ترین بیماری های مشترک انسان و سگ را بشناسید.

عوارض آزاتیوپرین در سگ ها

داروهای سیتوتوکسیک مانند آزاتیوپرین اغلب عوارض بسیار شدیدتری نسبت به سایر داروها دارند. اینها شایع ترین عوارض  هستند:

  • ادم
  • اسهال
  • استفراغ
  • سرگیجه
  • ریزش مو
  • پانکراتیت
  • حالت تهوع
  • سمیت کبدی
  • خستگی مفرط
  • ترشحات خونی
  • تغییرات در اشتها
  • درد دستگاه گوارش
  • درد اسکلتی عضلانی
  • تغییر موقت در ظاهر خز
  • عفونت های فرصت طلب
  • کاهش سلول های خونی
  • کاهش فعالیت مغز استخوان
  • زخم روی غشاهای مخاطی

استفاده طولانی مدت از این دارو می تواند آسیب پذیری سگ ها را در برابر عفونت های ویروسی و باکتریایی فرصت طلب افزایش دهد زیرا مانع از پاسخ ایمنی می شود.

یک بررسی روی آزاتیوپرین برای سگ ها نشان داد که ژرمن شپرد احتمال دارد در هنگام مصرف این دارو مستعد ابتلا به سمیت کبدی باشد.

سرکوب مغز استخوان

در یک سگ سالم، مغز استخوان سلول های خونی جدیدی تولید می کند. هنگامی که سرکوب مغز استخوان وجود دارد، بدن قادر به تولید تعداد کافی سلول خونی جدید نیست. این می تواند منجر به کم خونی (گلبول های قرمز کم)، لکوپنی (گلبول های سفید کم)، ترومبوسیتوپنی (پلاکت کم) شود. این سلول های خونی وظایف مهم بسیاری در بدن دارند. تعداد ناکافی می تواند منجر به مشکلاتی در عملکرد اندام ها، لخته شدن خون و ضعف سیستم ایمنی شود (آنها را مستعد عفونت می کند).

سگ هایی که آزاتیوپرین مصرف می کنند باید به دقت به خصوص در مراحل اولیه تحت نظر باشند. دامپزشک مکرراً آزمایش خون را بررسی تا نشانه های سرکوب مغز استخوان و سایر عوارض را جستجو کند.

تداخلات دارویی آزاتیوپرین برای سگ ها

آزاتیوپرین برای سگ || دام و پت

شناخته شده که آزاتیوپرین دارای موارد منع مصرف جدی با سایر داروهای رایج است. اگر سگ از داروهای زیر استفاده می کند، به دامپزشک خود اطلاع دهید:

  • NSAID ها
  • داروهای نقرس (آلوپورینول)
  • مسکن های عصبی (پره گابالین)
  • سرکوب کننده های مغز استخوان
  • داروهای سرطان (مرکاپتوپورین)
  • داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (سیکلوسپورین)
  • مسدود کننده های فاکتور نکروز تومور (هومیرا، اینفلیکسیماب)
  • داروهای مورد استفاده برای درمان کولیت اولسراتیو (مسالامین)

واکنش های آلرژیک و حساسیت

پاسخ‌های آلرژیک با آزاتیوپرین رایج است، اما این واکنش‌ها همیشه مانند سایر واکنش‌های دارویی ظاهر نمی‌شوند. واکنش‌ها به این دارو به صورت زیر دسته‌بندی می‌شوند:

  • درد ها
  • لرزیدن
  • تب شدید
  • ضایعات
  • ناراحتی معده

اگر فکر می کنید سگ به این دارو واکنش نشان می دهد، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید.

آزاتیوپرین در چند دوز اول تأثیر می گذارد، اما احتمال دارد چندین هفته یا حتی ماه ها طول بکشد تا هر گونه بهبود علامتی مشاهده شود.

آیا آزاتیوپرین در سگ ها باعث افزایش وزن می شود؟

آزاتیوپرین با کاهش وزن همراه است و در افزایش وزن تاثیری ندارد. اگر حیوان خانگی وزن خود را بدون هیچ دلیل قابل توجهی کم می کند، به دامپزشک خود مراجعه کنید، زیرا این می تواند نشان دهنده احتباس آب باشد.

اگر ظرف یک یا دو ساعت قبل از فراموشی دوز مصرفی آنها را به خاطر بیاورید، باید قرص فراموش شده را به طور کامل نادیده بگیرید و برنامه دوز آن را طبق معمول ادامه دهید. اطمینان حاصل کنید که درمان های سگ خود را طبق دستور دامپزشک فاصله و هر روز در ساعت معینی آن را انجام می دهید.

هرگز آزاتیوپرین اضافی یا دو دوز نزدیک به هم ندهید. شناخته شده که این دارو باعث آسیب سریع کبدی به خصوص در دوزهای بالاتر می شود.

آیا کاهش اشتها سگ ها در حین مصرف آزاتیوپرین طبیعی است؟

آزاتیوپرین اغلب باعث کاهش اشتها و احتمال دارد باعث شود غذا برای سگ جذابیت کمتری داشته باشد. برخی شواهد حکایتی وجود دارد که نشان می دهد این دارو می تواند با طعم و بوی غذا تداخل داشته باشد. اگر سگ دیگر به غذای خود علاقه نشان نمی دهد، سعی کنید مارک غذای او را تغییر دهید یا دستور دیگر آن را امتحان کنید.

آزاتیوپرین یک داروی تجویزی است که برای درمان برخی اختلالات خود ایمنی در سگ ها استفاده می شود. یک سیستم ایمنی سالم برای از بین بردن تهدیدات درک شده مانند باکتری ها، ویروس ها و سایر مواد مضر کار می کند. اختلالات خود ایمنی یا با واسطه  باعث می شود که سیستم ایمنی بیش از حد فعال شود و شروع به حمله نامناسب به سلول ها و بافت های بدن کند. درمان اختلالات خود ایمنی به طور کلی شامل استفاده از داروهایی مانند آزاتیوپرین برای سرکوب سیستم بیش فعال است.

آزاتیوپرین در سگ ها چگونه اثر می کند؟

آزاتیوپرین برای سگ || دام و پت

آزاتیوپرین یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که با نام تجاری ایموران نیز شناخته می شود. این دارو با سرکوب سلول هایی که آنتی بادی تولید می کنند، عمل می کند و پاسخ ایمنی بدن را به حداقل می رساند. این امر آزاتیوپرین را به یک درمان موثر برای اختلالات خود ایمنی تبدیل می کند.

آزاتیوپرین از تشکیل پورین ها، ترکیبات شیمیایی لازم برای ایجاد DNA و RNA در سلول ها پیشگیری می کند. DNA بخش مهمی از تکثیر و تقسیم سلولی در بدن است. بدون آن سلول ها نمی توانند تولید مثل کنند. آزاتیوپرین به ویژه در قطع تقسیم سلولی سریع، مانند آنچه در سیستم ایمنی رخ می دهد، خوب است. اساساً توانایی بدن برای تولید سریع سلول‌هایی را که با هر تهدیدی متوجه بدن می‌شوند، مهار و به همین دلیل است که برای سرکوب سیستم ایمنی بیش فعال به خوبی عمل می کند. با این حال، می‌تواند سیستم ایمنی بدن را در برابر تهدیدات معتبری مانند میکروب‌ها آسیب‌پذیر کند.

دامپزشک احتمال دارد آزاتیوپرین را همراه با کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزولون (که همچنین به سرکوب سیستم ایمنی بدن کمک می کند) تجویز کند. در بسیاری از موارد، هدف از افزودن آزاتیوپرین به برنامه درمانی کاهش دوز استروئیدی تا حد امکان است. به این دلیل که عوارض بالقوه استفاده از استروئیدها اغلب بدتر از عوارض مرتبط با استفاده از آزاتیوپرین است.

آزاتیوپرین در سگ ها چه کاربردی دارد؟

درمان آزاتیوپرین معمولاً به صورت دوز یک بار در روز شروع و به مصرف هر روز کاهش می یابد. نباید دارو به طور ناگهانی قطع شود مگر اینکه به طور خاص توسط دامپزشک توصیه شود. از آنجایی که دارو می تواند از طریق پوست جذب شود، پوشیدن دستکش هنگام دست زدن به آن بسیار مهم است. زنان باردار و افراد دارای نقص ایمنی به هیچ وجه نباید در معرض دارو قرار گیرند.

چندین بیماری وجود دارد که آزاتیوپرین برای آنها یک درمان بالقوه موثر است. اینها شامل:

  • انواع خاصی از سرطان
  • لوپوس اریتماتوی سیستمیک
  • بیماری التهابی روده (موارد شدید)
  • هپاتیت فعال مزمن (نوعی بیماری کبدی)
  • پلی آرتریت با واسطه ایمنی (آرتریت روماتوئید)
  • پمفیگوس برگ و سایر بیماری های پوستی خود ایمنی
  • میاستنی گراویس (تخریب خود ایمنی اتصالات عصب/عضله)
  • ترومبوسیتوپنی با واسطه ایمنی (ITP؛ تخریب پلاکتی خود ایمنی)
  • کم خونی همولیتیک با واسطه ایمنی (IMHA؛ تخریب گلبول های قرمز خودایمنی)

ملاحظات قبل از استفاده از آزاتیوپرین برای سگ ها

هر دارویی می تواند عوارض داشته باشد. دارویی مانند آزاتیوپرین، که عملکرد سیستم ایمنی را سرکوب می کند، می تواند خطرات عمده ای داشته باشد. با این حال، اگر دامپزشک آزاتیوپرین را برای سگ  تجویز کرده باشد، او احساس می کند که مزایای آن بیشتر از خطرات آن است. بیماری تحت درمان ممکن است خطرناکتر از عوارض جانبی احتمالی باشد.

آزاتیوپرین باید با احتیاط در سگ هایی با یک یا چند مورد از شرایط زیر استفاده شود:

  • بارداری
  • عفونت ها
  • بیماری کلیوی
  • لخته شدن خون
  • پانکراتیت (مزمن یا حاد)
  • لنفوم بدخیم (سرطان سیستم لنفاوی)
  • ترومبوسیتوپنی (تعداد کم پلاکت خون)
  • لکوپنی (تعداد کم گلبول های سفید خون)
  • کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون)

مطمئن شوید که دامپزشک می داند چه داروهای دیگری به حیوان خانگی خود می دهید، زیرا برخی احتمال دارد با آزاتیوپرین تداخل داشته باشند یا خطرات مرتبط با سایر داروها را افزایش دهند.

  • وارفارین (داروی ضد انعقاد)
  • برخی شل کننده های عضلانی
  • مهارکننده های ACE مانند انالاپریل و بنازپریل
  • آمینوسالیسیلات ها مانند سولفاسالازین و مسالامین
  • سایر داروهای سرکوب کننده میلو مثل تری متوپریم/سولفا و سیکلوفسفامید

هرگز بدون مشورت با دامپزشک خود، درمان های تجویز شده سگ را تغییر ندهید. بیماری های خود ایمنی در سگ ها را جدی بگیرید.

منبع
https://www.thesprucepets.comhttps://wagwalking.co

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا